ย้อนรอยคดี‘เขากระโดง’(1) ข้อเท็จจริงโฉนด 2 แปลง-‘ชิดชอบ’ให้ข้อมูล‘คกก.สอบสวน’ค้านเพิกถอน

kd 05 10 25 pic

“…คณะกรรมการสอบสวนฯ ได้มีหนังสือแจ้งให้นางกรุณา ชิดชอบ,นางละออง ชิดชอบ ผู้จัดการบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ (1991) จำกัด และผู้จัดการธนาคารกรุงไทย จำกัด (มหาชน) ซึ่งเป็นผู้มีส่วนได้เสีย ทราบ เพื่อให้โอกาสคัดค้าน ซึ่งนางกรุณา ชิดชอบ , นางละออง ชิดชอบ ผู้จัดการบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ (1991) จำกัด (โดยนายประกิจ พลเดช ผู้รับมอบอำนาจ) ได้มีหนังสือฉบับลงวันที่ 12 กรกฎาคม 2550 คัดค้านการเพิกถอนโฉนดที่ดินดังกล่าว…”

............................................

สืบเนื่องจากกรณีที่ นายวิริศ อัมระปาล ผู้ว่าการรถไฟแห่งประเทศไทย (รฟท.) ได้ลงนามในหนังสือเลขที่ รฟ.อบ.1000/1792/2568 ลงวันที่ 29 ก.ย.2568 สำนักงานอาณาบาล เรื่อง ขออนุมัติให้ฟ้องคดี โดยอ้างถึงมติคณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.) เมื่อวันที่ 12 ก.ย.2554 ที่วินิจฉัยว่า

การออกโฉนดในที่ดินของ รฟท. บริเวณแยกเขากระโดง ซึ่งเป็นที่สงวนห้ามมิให้ออกโฉนด เป็นการออกโฉนดโดยมิชอบด้วยกฎหมาย จึงให้ฟ้องเพิกถอนหรือฟ้องขับไล่ผู้ยึดถือครอบครองที่ดินเลขที่ 3466 และเลขที่ 8564 บริเวณแยกเขากระโดง ต.อิสาณ อ.เมืองบุรีรัมย์ จ.บุรีรัมย์

โดยที่ดินที่ รฟท.จะดำเนินการฟ้องขับไล่ดังกล่าว เป็นที่ดินที่อยู่ในการครอบครองของนางกรุณา ชิดชอบ (ภรรยานายเนวิน ชิดชอบ ประธานบริหารสโมสรฟุตบอลบุรีรัมย์ ยูไนเต็ด) 1 แปลง และบริษัท ศิลาชัย บุรีรัมย์ (1991) จำกัด 1 แปลง นั้น (อ่านประกอบ : เปิดที่ดิน 2 แปลงแรกเขากระโดง รฟท.จ่อฟ้องขับไล่-'กรุณา ชิดชอบ-บ.ศิลาชัย' ผู้ครอบครอง)

สำนักข่าวอิศรา (www.isranews.org) จึงขอนำเสนอเอกสารของ ‘กรมที่ดิน’ ที่ ‘เจ้าของที่ดิน’ ทั้ง 2 แปลง อาจนำมาใช้เป็นพยานหลักฐานในการต่อสู้คดีในชั้นศาลฯ เพื่ออ้างสิทธิ์ ‘ความเป็นเจ้าของที่ดิน’ ตามโฉนดที่ดินเลขที่ 3466 และเลขที่ 8564 อย่างถูกต้องตามกฎหมาย ก็เป็นได้

นั่นก็คือ หนังสือบันทึก ‘สำนักมาตรฐานการออกหนังสือสำคัญ’ ที่ มท 0516.2/547 เรื่อง การเพิกถอนโฉนดที่ดินที่ออกในเขตที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทยบริเวณเขากระโดง จังหวัดบุรีรัมย์ ลงวันที่ 17 มี.ค.2552 ซึ่ง 'อธิบดีกรมที่ดิน' ขณะนั้น ได้ลงนาม 'เห็นชอบ' ตามมติ 'คณะกรรมการสอบสวน' ที่มีมติไม่เพิกถอนโฉนดที่ดินทั้ง 2 แปลง เมื่อปี 2552 (อ่านประกอบ : พลิกแฟ้มป.ป.ช.! สั่งถอนโฉนดตระกูล ‘ชิดชอบ’ ทับที่ดินรถไฟ ‘เขากระโดง’)

โดยในตอนแรกนี้ สำนักข่าวอิศรา ขอนำเสนอสาระสำคัญของหนังสือฉบับดังกล่าว ซึ่งกล่าวถึงความเป็นมาในการตั้ง ‘คณะกรรมการสอบสวน’ เมื่อปี 2550 และ 2552 เพื่อดำเนินการเพิกถอนโฉนดที่ดินเลขที่ 3466 และเลขที่ 8564 ซึ่งเป็นโฉนดที่ดินที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย เนื่องจากออกในเขตที่ดินของ รฟท. รวมถึง ‘ข้อเท็จจริง’ เกี่ยวกับที่ดินทั้ง 2 แปลง ดังนี้

@‘นักการเมือง’บุกรุกที่ดิน‘รฟท.’ 2 แปลง-‘กรมที่ดิน’พร้อมเพิกถอน

หนังสือบันทึกสำนักมาตรฐานการออกหนังสือสำคัญ ที่ มท 0516.2/547 เรื่อง การเพิกถอนโฉนดที่ดินที่ออกในเขตที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทยบริเวณเขากระโดง จังหวัดบุรีรัมย์ ลงวันที่ 17 มี.ค.2552 โดยนายสุชาติ เต็งสุวรรณ ผู้อำนวยการสำนักมาตรฐานออกหนังสือสำคัญ และนายอนุวัฒน์ เมธีวิบูลวุฒิ อธิบดีกรมที่ดิน ลงนาม ‘เห็นชอบ’ เมื่อวันที่ 18 มี.ค.2552 (ตอนที่ 1)

1.เรื่องเดิม

รองอธิบดี ซึ่งอธิบดีมอบหมายได้มีคำสั่งอธิบดีกรมที่ดิน ที่ 1556/2550 วันที่ 29 พฤษภาคม 2550 และที่ 163/2552 ลงวันที่ 28 มกราคม 2552 ตั้งคณะกรรมการสอบสวนเพื่อดำเนินการตามมาตรา 61 แห่งประมวลกฎหมายที่ดิน

กรณีที่ปรากฏว่า โฉนดที่ดินเลขที่ 3466 และ 8564 หน้าสำรวจ 832 และ 1121 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ เป็นโฉนดที่ดินที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย เนื่องจากได้ออกในเขตที่ดินของการทางรถไฟแห่งประเทศไทย ภายหลังจากที่ได้มีพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตสร้างทางรถไฟหลวงต่อจากนครราชสีมาถึงอุบลราชธานี พ.ศ.2462จะต้องดำเนินการเพิกถอนให้เป็นการถูกต้องตามมาตรา 61 แห่งประมวลกฎหมายที่ดิน

2.ข้อเท็จจริง

2.1 กรมที่ดินได้พิจารณาเป็นที่ยุติตามบันทึกสำนักมาตรฐานการออกหนังสือสำคัญ ด่วนที่สุด ที่ มท 0516.2/1418 ลงวันที่ 25 พฤษภาคม 2550 ว่า โฉนดที่ดินเลขที่ 3466 และ 8564 หน้าสำรวจ 832 และ 1121 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ เป็นโฉนดที่ดินที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย โดยมีข้อเท็จจริงสรุปได้ ดังนี้

2.1.1 กรมที่ดินได้มีบันทึก ด่วนที่สุด ที่ มท 0516.2/4512 ลงวันที่ 15 กุมภาพันธ์ 2550 รายงานข้อเท็จจริงให้กระทรวงมหาดไทยทราบ กรณี หนังสือพิมพ์ “ไทยโพสต์” ฉบับประจำวันที่ 25 มกราคม 2550 ได้เสนอข่าวนายอลงกรณ์ พลบุตร รองหัวหน้าพรรคประชาธิปัตย์ ประธานคณะทำงานตรวจสอบทุจริตของพรรค แถลงเมื่อวันที่ 28 มกราคม 2550ว่า ได้มีการตรวจสอบกรณีการบุกรุกที่ดินของกลุ่มนักการเมืองในจังหวัดบุรีรัมย์

ผลการสอบสวนมีเหตุอันควรเชื่อได้ว่า นักการเมืองจังหวัดบุรีรัมย์บุกรุกที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทย บริเวณเขากระโดง อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ จำนวน 2 แปลง คือ โฉนดที่ดินเลขที่ 8564 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ เนื้อที่ 37 ไร่ 1 งาน 65 ตารางวา ของนางกรุณา ชิดชอบ และโฉนดที่ดินเลขที่ 3466 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ เนื้อที่ 7 ไร่ 1 งาน 55.8 ตารางวา ของนายชัย ชิดชอบ

และกรมที่ดิน จะได้เพิกถอนสิทธิที่ดินทั้งสองแปลง ซึ่งผลการสอบสวนปรากฏว่า เป็นการออกโฉนดที่ดินโดยมิชอบทับที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทย อันเป็นที่หลวงตามพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตสร้างทางรถไฟทางหลวง จึงขอให้กระทรวงมหาดไทย ดำเนินการสอบสวนหาผู้กระทำความผิด

2.1.2 เรื่องนี้ เดิมคณะกรรมาธิการวิสามัญพิจารณาสอบสวนและศึกษาเกี่ยวกับการทุจริต วุฒิสภา ได้มีการประชุมเมื่อวันที่ 23 มิถุนายน 2548 ให้กรมที่ดินตรวจสอบข้อเท็จจริงเกี่ยวกับการครอบครองที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทย บริเวณเขากระโดง อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์

และกรณีการออกโฉนดที่ดินเลขที่ 8564 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ เนื้อที่ 37 ไร่ 2 งาน 25 ตารางวา ซึ่งเป็นของนักการเมือง ได้ออกในเขตที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทย บริเวณเขากระโดงดังกล่าว ซึ่งยังไม่มีการเพิกถอน แต่ได้มีการนําโฉนดที่ดินดังกล่าวไปจดทะเบียนจํานองกับสถาบันการเงิน

2.1.3 กรมที่ดินได้มีหนังสือ ที่ มท 0516.2//25734 ลงวันที่ 18 สิงหาคม 2548 แจ้งผลการตรวจสอบข้อเท็จจริงและการพิจารณาให้คณะกรรมาธิการวิสามัญฯ วุฒิสภา ทราบ สรุปได้ว่า ที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทยตามข้อ 2.1.1 การรถไฟแห่งประเทศไทยได้มาตามพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตสร้างทางรถไฟหลวงต่อจากนครราชสีมา ถึง อุบลราชธานี พ.ศ.2462

และพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยการจัดซื้อที่ดินแลอสังหาริมทรัพย์อย่างอื่น เพื่อสร้างทางรถไฟสายตะวันออกเฉียงเหนือ พ.ศ.2464 ซึ่งคณะกรรมการกฤษฎีกามีความเห็นว่า ที่ดินบริเวณดังกล่าวเป็นที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทย ตามหนังสือสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา ด่วนที่สุด ที่ นร 0601/211 ลงวันที่ 17 มีนาคม 2551

ปรากฏว่า มีบุคคลอ้างสิทธิในที่ดินบริเวณดังกล่าว โดยมีหนังสือแสดงสิทธิในที่ดินเป็นจำนวนมาก รวมทั้งโฉนดที่ดินเลขที่ 8564 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ และที่ดินส่วนใหญ่ได้โอนไปยังบุคคลอื่น ซึ่งผู้รับโอนได้มาโดยสุจริตและเสียค่าตอบแทน

ประกอบกับแนวเขตที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทยไม่ชัดเจน ในการออกหนังสือแสดงสิทธิในที่ดิน ไม่ปรากฏว่า การรถไฟแห่งประเทศไทยได้มอบหมายให้เจ้าหน้าที่คนใด ไปชี้แนวเขตที่ดินการรถไฟแห่งประเทศไทยให้แน่นอน

ตลอดจนพิสูจน์สิทธิในที่ดินหรือไปใช้สิทธิทางศาลเพื่อให้เป็นที่ยุติว่า ฝ่ายใดเป็นผู้มีสิทธิในที่ดินดีกว่ากัน ซึ่งหากดำเนินการเพิกถอนหนังสือแสดงสิทธิในที่ดินบริเวณนี้ จะทำให้เกิดปัญหามวลชน และมีการฟ้องร้องเรียกค่าเสียหายต่อทางราชการจากการดำเนินการดังกล่าว

กรมที่ดินจึงเห็นว่า หากการรถไฟแห่งประเทศไทยพิจารณาแล้วเห็นสมควรให้มีการดำเนินการเพิกถอนหนังสือแสดงสิทธิในที่ดินรายใด เมื่อได้รับแจ้งจากการรถไฟแห่งประเทศไทยแล้ว กรมที่ดินจะได้พิจารณาดำเนินการตามอำนาจหน้าที่ต่อไป

@‘กรมที่ดิน’สั่ง‘จังหวัดบุรีรัมย์’ตรวจสอบ‘ข้อเท็จจริง’ที่ดิน 2 แปลง

2.1.4 ต่อมาการรถไฟแห่งประเทศไทยได้มีหนังสือ ที่ 1/6054/2548 ลงวันที่ 30 กันยายน 2548 แจ้งข้อเท็จจริงพร้อมส่งเอกสารให้กรมที่ดินพิจารณาดำเนินการเพิกถอนโฉนดที่ดิน เลขที่ 3466 และ 8564 หน้าสํารวจ 823 และ 1121 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์

การรถไฟแห่งประเทศไทยเห็นว่า โฉนดที่ดินดังกล่าว เป็นโฉนดที่ดินที่ออกในที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทย บริเวณเขากระโดง ตามพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตสร้างทางรถไฟหลวงต่อจากนครราชสีมา ถึง อุบลราชธานี พ.ศ.2462 และขอให้เพิกถอนเอกสารสิทธิในที่ดินแปลงอื่นๆ ทุกแปลงที่ได้ออกทับที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทยตามความเห็นของคณะกรรมการกฤษฎีกา

2.1.5 กรมที่ดินมีหนังสือ ด่วนที่สุด ที่ มท 0516.2/34597 ลงวันที่ 11 พฤศจิกายน2548 แจ้งจังหวัดบุรีรัมย์ ว่า การรถไฟแห่งประเทศไทยขอให้กรมที่ดินพิจารณาเพิกถอน โฉนดที่ดินเลขที่ 3466 และ 8564 หน้าสํารวจ 832 และ 1121 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์

ที่การรถไฟแห่งประเทศไทยเห็นว่า อยู่ในเขตที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทยบริเวณ เขากระโดง ตามพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตสร้างทางรถไฟหลวงต่อจากนครราชสีมา ถึง อุบลราชธานี พ.ศ.2462 และหนังสือแสดงสิทธิในที่ดินทุกแปลงที่ได้ออกในเขตที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทย บริเวณเขากระโดงดังกล่าว

จึงให้จังหวัดตรวจสอบข้อเท็จจริงเกี่ยวกับที่ดินทั้งสองแปลง ให้ได้ความชัดเจนว่า เป็นโฉนดที่ดินที่ได้ออกในเขตที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทยบริเวณใด ตามแผนที่แนบท้ายพระราชกฤษฎีกาฯ พ.ศ.2462 ออกโดยอาศัยหลักฐานใด ไม่ชอบด้วยกฎหมายอย่างไร โดยขอให้สรุปข้อเท็จจริง เสนอความเห็น พร้อมส่งเอกสารที่เกี่ยวข้องไปให้กรมที่ดินประกอบการพิจารณาดำเนินการตามมาตรา 61 แห่งประมวลกฎหมายที่ดิน

และเนื่องจากกรณีดังกล่าวเป็นการเพิกถอนโฉนดที่ดินที่ได้ออกในเขตที่ดินของรัฐ จึงขอให้จังหวัดนําเรื่องดังกล่าวเสนอต่อคณะอนุกรรมการแก้ไขปัญหาการบุกรุกที่ดินของรัฐประจำจังหวัด (กบร.จังหวัด) เพื่อพิจารณาให้ความเห็นอีกครั้ง ตามนัยหนังสือกรมที่ดิน ที่ มท 0719/ว 39814 ลงวันที่ 23 ธันวาคม 2550 ข้อ 2

2.1.6 จังหวัดบุรีรัมย์ได้มีหนังสือ ที่ บร 0019/1060 ลงวันที่ 23 มกราคม 2550 แจ้งข้อเท็จจริงและส่งเอกสารให้กรมที่ดินประกอบการพิจารณาปรากฏ ดังนี้

2.1.6.1 ที่ดินบริเวณดังกล่าวการรถไฟแห่งประเทศไทยได้กล่าวอ้างสิทธิโดยอาศัยพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตร์สร้างทางรถไฟหลวงต่อจากนครราชสีมา ถึง อุบลราชธานี ลงวันที่ 8 พฤศจิกายน 2462

และพระราชกฤษฎีกาว่าด้วยการจัดซื้อที่ดินและสังหาริมทรัพย์อย่างอื่น เพื่อสร้างทางรถไฟสายตะวันออกเฉียงเหนือ เมื่อวันที่ 2 พฤศจิกายน 2464 ซึ่งที่รกร้างว่างเปล่าและที่ดินไม่มีเจ้าของ การรถไฟฯได้ที่ดินมา โดยอาศัยพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตสร้างทางรถไฟฯดังกล่าวเพื่อเป็นแหล่งผลิตศิลาสร้างทางรถไฟสายตะวันออกเฉียงเหนือ

โดยกรมรถไฟหลวงในสมัยนั้น กำหนดขอบเขตที่ไว้ โดยแยกออกไปยังบริเวณดังกล่าวยาว 8 กิโลเมตร และกว้างข้างละ 1 กิโลเมตร จากศูนย์กลางทางรถไฟเฉพาะบริเวณที่จะต้องขุดศิลา (ตั้งแต่ กม.4-450 ถึง กม.8+000) การรถไฟฯ ได้แจ้งการครอบครองไว้ตาม ส.ค.1 เลขที่ 1190 ลงวันที่ 27 พฤศจิกายน 2558 เนื้อที่ 5,083 ไร่ - งาน 80 ตารางวา

2.1.6.2 การรถไฟแห่งประเทศไทยมีความเห็น ตามหนังสือสำนักงานบริหารทรัพย์สินการรถไฟแห่งประเทศไทย ที่ บส./กก. 2/2002/2535 ลงวันที่ 24 มิถุนายน 2535 ว่า

(1) ถ้าผู้อ้างสิทธิมีหนังสือสำคัญแสดงกรรมสิทธิ์ในที่ดิน ก่อนประกาศพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตสร้างทางรถไฟหลวงต่อจากนครราชสีมา ถึงอุบลราชธานี พ.ศ.2462 แล้ว การรถไฟก็ยินยอมให้เป็นไปตามหลักฐานหนังสือสำคัญนั้น

(2) ถ้าผู้อ้างมีสิทธิ์หนังสือสำคัญแสดงกรรมสิทธิ์ในที่ดิน ภายหลังจากการรถไฟฯ ครอบครองที่ดินตามประกาศพระราชกฤษฎีกา พ.ศ.2462 ตามข้อ (1) ให้ที่ดิน ตกเป็นกรรมสิทธิ์ของการรถไฟฯ ซึ่งเป็นทรัพย์สินของแผ่นดิน

(3) การรถไฟแห่งประเทศไทยจะอนุญาตให้ผู้ที่อยู่ในอยู่ในที่ดินการรถไฟฯ บริเวณเขากระโดงได้รับสิทธิการเช่าหรือได้รับสิทธิเหนือพื้นดิน โดยจะได้รับสิทธิตลอดอายุสัญญา

(4) หากผู้อ้างสิทธิ์ (ผู้บุกรุก) ไม่ดำเนินการขอเช่า หรือขอใช้สิทธิเหนือพื้นดินตามข้อ (3) จนเป็นเหตุให้การรถไฟฯ จำเป็นต้องใช้สิทธิทางศาลดำเนินการฟ้องร้องต่อผู้บุกรุก การรถไฟฯ จะไม่พิจารณาให้ผู้บุกรุกได้รับสิทธิเช่า หรือได้รับสิทธิให้ใช้สิทธิเหนือพื้นดินนั้น

2.1.6.3 เมื่อปี พ.ศ.2540 จังหวัดบุรีรัมย์ได้ส่งเรื่องดังกล่าวให้ คณะกรรมการกฤษฎีกาเพื่อพิจารณาให้ความเห็น ซึ่งคณะกรรมการกฤษฎีกาได้พิจารณาเมื่อปี พ.ศ.2541 แล้วเห็นว่า แม้ว่าพระราชกฤษฎีกา พ.ศ.2462 ได้กำหนดแนวสํารวจอย่างกว้าง แต่ไม่มีผลเป็นการเวนคืนที่ดินก็ตาม

แต่เมื่อได้ทำการสํารวจเส้นทางที่แน่นอน และทราบจำนวนที่ดินที่มีความจำเป็นต้องใช้แล้ว ก็จะมีการตราพระราชกฤษฎีกาจัดซื้อที่ดินจากเอกชน และยกเลิกพระราชกฤษฎีกา พ.ศ.2462 เป็นตอนๆ ซึ่งแนวทางที่สํารวจแน่นอนแล้วนี้ ประกอบด้วยที่ดินของเอกชนที่จะต้องจัดซื้อตามพระราชกฤษฎีกา และที่ดินรกร้างว่างเปล่าของรัฐที่ไม่จำเป็นต้องจัดซื้อ แต่มีสภาพเป็นที่ดินที่หวงห้ามไว้ใช้ในราชการ

การยกเลิกพระราชกฤษีกา พ.ศ.2462 ย่อมหมายถึงยกเลิกการหวงห้ามที่ดิน ซึ่งเป็นของเอกชนในส่วนที่ นอกเหนือจากแนวเขตที่กำหนดไว้ในพระราชกฤษฎีกาจัดซื้อที่ดินเท่านั้น มิใช่ยกเลิกการหวงห้ามทั้งหมด

เมื่อปรากฏว่า การสํารวจที่ดินเพื่อกำหนดแนวเขตที่ดินที่ใช้สร้างทางรถไฟได้ดำเนินการโดยครบถ้วนแล้ว และโดยที่ที่ดินบริเวณที่หารือ ซึ่งเป็นที่ดินที่อยู่ในแนวเขตที่ดินของกรมรถไฟในขณะนั้น มีสภาพเป็นป่าที่ยังไม่มีผู้ใดครอบครองทำประโยชน์

และเมื่อกรมรถไฟแผ่นดินได้เข้าใช้ประโยชน์ที่ดินเป็นแหล่งวัตถุ สำหรับการก่อสร้างทางรถไฟ จึงถือได้ว่าการดำเนินการดังกล่าว เป็นการสํารวจที่ดินเพื่อเวนคืนที่ดินในส่วนที่เอกชนเป็นเจ้าของ และเป็นการหวงห้ามที่ดินรกร้างว่างเปล่าไว้ใช้ในราชการตามกฎหมายแล้ว

ที่ดินนั้นจัดเข้าลักษณะเป็นที่ดินรถไฟตามมาตรา 3 (2) และได้รับความคุ้มครองตามมาตรา 6 แห่งพระราชบัญญัติจัดวางการรถไฟและทางหลวง พระพุทธศักราช 2464

@ย้อนที่มา‘เอกสารสิทธิ์ฯ’ ก่อน'ชิดชอบ'ครอง'โฉนด'2 แปลง

2.1.6.4 จังหวัดบุรีรัมย์ได้พิจารณาและแจ้งความเห็นให้กรมที่ดิน ตามหนังสือจังหวัดบุรีรัมย์ ที่ บร 0022/1556 ลงวันที่ 4 กุมภาพันธ์ 2552 ว่า เมื่อคณะกรรมการกฤษฎีกาได้ ตีความว่าที่ดินสองข้างทางตัดจากศูนย์กลางทางประธานจาก กม. 4-540 ถึง กม. 8+000 ข้างละ 1 กิโลเมตร เป็นที่ดินของการรถไฟ จึงเป็นผลให้เอกสารสิทธิที่ทางราชการออกให้แก่ราษฎรไม่ชอบด้วยกฎหมาย ต้องดำเนินการเพิกถอน

ประกอบกับที่ดินส่วนใหญ่ได้โอนไปยังบุคคลที่ 3 แล้ว ซึ่งบุคคลที่ 3 ก็ได้รับโอนไปโดยสุจริต และเสียค่าตอบแทน ในชั้นนี้จึงยังไม่สมควรที่จะดำเนินการเพิกถอน เพราะจะทำให้เกิดปัญหาด้านมวลชน และหากการรถไฟต้องการใช้ที่ดินดังกล่าว ก็ให้การรถไฟไปใช้สิทธิทางศาล โดยฟ้องขับไล่ผู้บุกรุกต่อไป

ซึ่งในการประชุมคณะกรรมการร่วมระหว่างภาคราชการกับผู้แทนสมาชิกมูลนิธิเกษตรกรไทยสมัชชาเกษตรกรรายย่อยภาคอีสาน ครั้งที่ 2/2541 เมื่อวันที่ 3 กันยายน 2451 ณ ห้องประชุมศาลากลาง จังหวัดบุรีรัมย์ (ชั้น 3) ที่ประชุมมีมติเห็นชอบและให้ยุติปัญหาดังกล่าว

2.1.6.5 จังหวัดบุรีรัมย์ได้มีหนังสือ ที่ บร 0019/15745 ลงวันที่ 7 พฤศจิกายน 2549 ส่งสำเนาระวางแผนที่เพื่อออกโฉนดที่ดินเลขที่ 5638IV 9854 ซึ่งปรากฏรูปแผนที่โฉนดที่ดินทั้งสองแปลง ให้การรถไฟแห่งประเทศไทยตรวจสอบ พร้อมรับรองและระบุตำแหน่งของที่ดินลงในระวางแผนที่ท้ายพระราชกฤษฎีกาฯ พ.ศ.2462 เพื่อให้ได้ความที่ชัดเจนว่าโฉนดที่ดินดังกล่าวอยู่ในเขตที่ดินของการรถไฟจริง

2.1.6.6 การรถไฟแห่งประเทศไทย ได้มีหนังสือเลขที่ 1/7046/2549 ลงวันที่ 25 ธันวาคม 2549 แจ้งว่าได้ระบุตำแหน่งของที่ดินทั้งสองแปลงดังกล่าวลงในแผนที่กรมการรถไฟแผ่นดินสายโคราช-อุบล แผนที่แสดงเขตที่ดินของกรมรถไฟตอนแยกไปยังที่ย่อยศิลาเขากระ โดง พร้อมเอกสารหลักฐานให้จังหวัดบุรีรัมย์พิจารณา

2.1.6.7 สำนักงานที่ดินจังหวัดบุรีรัมย์ ได้ตรวจสอบที่ดินตามหลักฐานโฉนดที่ดินเลขที่ 3466 และ 8564 หน้าสำรวจ 832 และ 1121 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ ได้ข้อเท็จจริงว่า

(1) โฉนดที่ดินเลขที่ 3466 หน้าสำรวจ 932 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ เนื้อที่ 7 ไร่ 1 งาน 55.8 ตารางวา ออกเมื่อวันที่ 26 ตุลาคม 2515 ให้แก่นายชัย ชิดชอบ สืบเนื่องจากหลักฐาน น.ส.3 เลขที่ 334 หมู่ที่ 1 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ ซึ่งออกให้นางบัวทอง รอดชมพู เมื่อวันที่ 18 กุมภาพันธ์ 2508

โดยอาศัยหลักฐาน ส.ค.1 เลขที่ 334 หมู่ที่ 1 ตำบล อำเภอและจังหวัดเดียวกัน มีชื่อนางบัวทอง รอดขมพู เป็นผู้แจ้งการครอบครองที่ดินไว้เมื่อวันที่ 27 พฤษภาคม 2498 จำนวนเนื้อที่ 6 ไร่ 1 งาน 63 ตารางวา ได้ที่ดินมาโดยการซื้อมาจากนางถอน หลอมประโดน เมื่อวันที่ 17 สิงหาคม 2497

ในการดำเนินการออก น.ส.3 และออกโฉนดที่ดินดังกล่าว ได้มีการรับรองแนวเขตที่ดินของการรถไฟ โดยเขตบำรุงทางลำชี เป็นผู้ลงนามรับรองแนวเขต

ต่อมาเมื่อวันที่ 20 สิงหาคม 2535 นายชัย ชิดชอบ ได้ขายที่ดินให้กับ บริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ (1991) จำกัด และต่อมาเมื่อวันที่ 27 พฤศจิกายน 2540 บริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ (1991) จำกัด ได้จำนองที่ดินแปลงดังกล่าวนี้ไว้กับธนาคารสหธนาคาร จำกัด (มหาชน) ผู้รับจำนอง (ปัจจุบันได้มีการไถ่ถอนจำนองจาก ธนาคารสหธนาคาร จำกัด (มหาชน) แล้ว โดยได้จดทะเบียน เมื่อวันที่ 12 มิถุนายน 2550)

(2) โฉนดที่ดินเลขที่ 8564 หน้าสํารวจ 1121 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ เนื้อที่ 37 ไร่ 2 งาน 25 ตารางวา ออกเมื่อวันที่ 13 สิงหาคม 2518 ให้แก่นายประพันธ์ สมานประธาน โดยอาศัยหลักฐาน น.ส.3 เลขที่ 120 ,409, 411 และ 502 หมู่ที่ 1 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ และ น.ส.3 ดังกล่าว มีรายละเอียด ดังนี้

น.ส.3 เลขที่ 120 หมู่ที่ 1 ตำบลอิสาณ อำเภอเมือง บุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ เนื้อที่ 14 ไร่ 2 งาน 50 ตารางวา ออกเมื่อวันที่ 23 มิถุนายน 2510 ให้แก่นายยอด คลีกร โดยอาศัยหลักฐาน ส.ค.1 เลขที่ 120 หมู่ที่ 1 ตำบล อำเภอและจังหวัดเดียวกัน มีชื่อ นายยอด คะลีกร เป็นผู้แจ้งการครอบครองที่ดิน เมื่อวันที่ 3 มกราคม 2498 เนื้อที่ 12 ไร่ - งาน - ตารางวา ได้ที่ดินมาโดยรับมรดก เมื่อ พ.ศ.2493

น.ส.3 เลขที่ 409 และ 411 หมู่ที่ 1 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ เนื้อที่ 4 ไร่ - งาน - ตารางวา และเนื้อที่ 11 ไร่ 2 งาน 23 ตารางวา ออกให้แก่นายแก้ว ทรงศิริ และนายประพันธ์ สมานประธาน ตามลำดับ เมื่อวันที่ 8 มิถุนายน 2510 โดยแยกมาจาก น.ส.3 เลขที่ 290 หมู่ที่ 1 ตำบล อำเภอและจังหวัดเดียวกัน

โดยอาศัยหลักฐาน ส.ค.1 เลขที่ 290 หมู่ที่ 1 ตำบล อำเภอและจังหวัดเดียวกัน มีชื่อนางล้อม พลสยม เป็นผู้แจ้งการครอบครอง เมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม 2498 เนื้อที่ 14 ไร่ - งาน - ตารางวา ได้ที่ดินมาโดยก่นสร้างเอง เมื่อ พ.ศ.2484

น.ส.3 เลขที่ 502 หมู่ที่ 1 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ เนื้อที่ 9 ไร่ 1 งาน 97 ตารางวา ได้ออกให้แก่นายสมบูรณ์ เถียรในเมือง เมื่อวัน 6 มิถุนายน 2510 โดยแยกมาจาก น.ส.3 เลขที่ 285 หมู่ที่ 1 ตำบล อำเภอและจังหวัดเดียวกัน

โดยอาศัยหลักฐาน ส.ค.1 เลขที่ 295 หมู่ที่ 1 ตำบล อำเภอและจังหวัดเดียวกัน มีชื่อนายจาก เถียรในเมือง เป็นผู้แจ้งการครอบครองที่ดิน เมื่อวันที่ 20 พฤษภาคม 2498 เนื้อที่ 17 ไร่ 2 งาน - ตารางวา ได้ที่ดินมาโดยก่นสร้างเอง เมื่อ พ.ศ.2497

ในการดำเนินการออกโฉนดที่ดินได้มีการรับรองแนวเขตที่ดินของการรถไฟบริเวณเขากระโดง โดยเขตบํารุงทางลำชี เป็นผู้ลงนามรับรองแนวเขต

ต่อมาเมื่อวันที่ 7 สิงหาคม 2535 นายประพันธ์ สมานประธาน ได้จดทะเบียนแบ่งทรัพย์สินระหว่างคู่สมรส โอนที่ดินแปลงดังกล่าวให้กับนางเรียม สมานประธาน เมื่อวันที่ 3 ธันวาคม 2536 นางเรียม สมานประธาน ได้มาขายที่ดินแปลงดังกล่าวให้กับนายประสิทธิ์ ตั้งศรีเกียรติกุล

และเมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2540 นายประสิทธิ์ ตั้งศรีเกียรติกุล ได้ขายที่ดินแปลงดังกล่าวให้กับนางกรุณา ชิดชอบ และเมื่อวันที่ 14 กุมภาพันธ์ 2550 นางกรุณา ชิดชอบ ได้จํานองที่ดินแปลงดังกล่าวนี้ไว้กับธนาคารกรุงไทย จํากัด (มหาชน)

kd 05 10 25 1 (นางกรุณา ชิดชอบ)

2.1.6.8 จังหวัดเห็นว่า ที่ดินตามหลักฐานโฉนดที่ดินทั้งสองแปลงดังกล่าวอยู่ในบริเวณที่ดินที่การรถไฟแห่งประเทศไทยได้อ้างสิทธิ ซึ่งปรากฏตามรูปแผนที่แสดงเขตที่ดินรถไฟบริเวณแขากระโดง ซึ่งการรถไฟแห่งประทศไทยได้ระบุและรับรองตำแหน่งที่ดินไว้

แต่เนื่องจากกกรณีดังกล่าวเป็นการออกเอกสารสิทธิในที่ดินของรัฐ จังหวัดจึงจะนำเรื่องดังกล่าวเสนอต่อคณะอนุกรรมการแก้ไขปัญหาการบุกรุกที่คืนของรัฐประจำขังหวัด (กบร. จังหวัด) เพื่อพิจารณาให้ความเห็นอีกครั้ง ตามนัยหนังสือกรมที่ดิน ที่ มท 1719/ว 39814 ลงวันที่ 23 ธันวาคม 2550 ข้อ 2

@‘กรมที่ดิน’ตั้ง‘คกก.สอบสวน’เพิกถอนโฉนดที่ดิน 2 แปลง

2.1.7 จังหวัดบุรีรัมย์ได้มีหนังสือ ด่วนที่สุด ที่ บร 0019/2896 ลงวันที่ 28 กุมภาพันธ์ 2550 แจ้งข้อเท็จจริงเพิ่มเติม สรุปได้ดังนี้

2.1.7.1 กรณีที่คณะอนุกรรมการแก้ไขปัญหาการบุกรุกที่ดินของรัฐจังหวัดบุรีรัมย์ (กบร.จังหวัด) ได้ประชุมพิจารณาเมื่อวันที่ 9 กุมภาพันธ์ 2550 มีมติไม่รับเรื่องดังกล่าวไว้พิจารณา โดยเห็นว่า ที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทยไม่ใช่ที่ดินของรัฐตามระเบียบสำนักนายกรัฐมนตรีว่าด้วยการแก้ไขปัญหาการบุกรุกที่ดินของรัฐ พ.ศ.2545 ข้อ 4

และกรมที่ดินได้พิจารณาเป็นที่ยุติแล้วว่า ที่ดินตามโฉนดที่ดินทั้งสองแปลงเป็นที่ดินของการรถไฟแห่งประเทศไทย ที่อธิบดีกรมที่ดินมีอำนาจพิจารณาดำเนินการตามมาตรา 61 แห่งประมวลกฎหมายที่ดิน

2.1.7.2 จังหวัดเห็นว่า โฉนดที่ดินทั้งสองแปลงดังกล่าวอยู่ในหลักเกณฑ์ที่จะพิจารณาดำเนินการเพิกถอนตามมาตรา 61 แห่งประมวลกฎหมายที่ดิน

แต่เนื่องจากได้มีการออกโฉนดที่ดิน ก่อนที่คณะกรรมการกฤษฎีกาจะพิจารณาและมีความเห็น พนักงานเจ้าหน้าที่ จึงได้ดำเนินการออกเอกสารสิทธิในที่ดินไปตามระเบียบกฎหมายที่ใช้อยู่ในขณะนั้นแล้ว หากผลการพิจารณาเป็นที่สุดให้ต้องมีการเพิกถอน จังหวัดจะดำเนินการสอบสวนหาผู้ที่เกี่ยวข้องกับการออกโฉนดที่ดินเป็นรายแปลงต่อไป

2.2 รองอธิบดีซึ่งอธิบดีมอบหมาย ได้มีคำสั่งอธิบดีกรมที่ดิมที่ดิน ที่ 1556/2550 ลงวันที่ 25 พฤษภาคม 2550 และ ที่ 163/2552 ลงวันที่ 25 มกราคม 2552 ตั้งคณะกรรมการสอบสวนตามความในมาตรา 61 แห่งประมวลกฎหมายที่ดิน ซึ่งแก้ไขเพิ่มเติมโดยพระราชบัญญัติแก้ไขเพิ่มเติมประมวลกฎหมายที่ดิน (ฉบับที่ 5) พ.ศ.2543 และ (ฉบับที่ 11)พ.ศ.2551

พร้อมทั้งได้มีหนังสือกรมที่ดิน ด่วนที่สุด ที่ มท 0516.2/14211 ลงวันที่ 25 พฤษภาคม 2550 และ ที่ มท 0516.2/2702 ลงวันที่ 25 มกราคม 2552 แจ้งให้จังหวัดบุรีรัมย์ทราบเพื่อแจ้งคณะกรรมการสอบสวบสวนฯดำเนินการต่อไป

@‘ชิดชอบ’คัดค้านเพิกถอนโฉนด 2 แปลง ชี้‘รฟท.’ไม่มีแผนที่ฯ

2.3 จังหวัดบุรีรัมย์ มีหนังสือ ด่วนที่สุด ที่ บร 0015/13592 ลงวันที่ 1 สิงหาคม 2550 ส่งสำนวนการสอบสวนของคณะกรรมการสอบสวนตามคำสั่งอธิบดีกรมที่ดิน ที่ 1156/2550 ลงวันที่ 25 พฤษภาคม 2550 ซึ่งได้ดำเนินการสอบสวนกรณีดังกล่าว มีข้อเท็จจริงสรุปได้

2.3.1 คณะกรรมการสอบสวนฯ ได้มีหนังสือแจ้งให้นางกรุณา ชิดชอบ,นางละออง ชิดชอบ ผู้จัดการบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ (1991) จำกัด และผู้จัดการธนาคารกรุงไทย จำกัด (มหาชน) ซึ่งเป็นผู้มีส่วนได้เสีย ทราบ เพื่อให้โอกาสคัดค้าน ซึ่งนางกรุณา ชิดชอบ , นางละออง ชิดชอบ ผู้จัดการบริษัท ศิลาชัยบุรีรัมย์ (1991) จำกัด (โดยนายประกิจ พลเดช ผู้รับมอบอำนาจ) ได้มีหนังสือฉบับลงวันที่ 12 กรกฎาคม 2550 คัดค้านการเพิกถอนโฉนดที่ดินดังกล่าว

โดยอ้างว่าพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตสร้างทางรถไฟทางหลวงต่อจากนครราชสีมาถึง อุบลราชธานี ลงวันที่ 8 พฤศจิกายน 2462 ไม่ถูกต้อง เนื่องจากพระราชกฤษฎีกาฉบับนี้ ไม่ครอบคลุมไปถึงการสร้างทางรถไฟแยกไปยังที่ย่อยศิลา ซึ่งถ้าพระราชกฤษีกาฉบับนี้ มีวัตถุประสงค์ที่จะกำหนดแนวทางรถไฟแยกไปยังที่ย่อยศิลาเขากระโดงจังหวัดบุรีรัมย์

ก็ต้องระบุไว้อย่างชัดเจน เพราะเป็นสาระสำคัญที่ต้องระบุไว้ให้ปรากฏ การสร้างทางรถไฟตอนแยกไปยังที่ย่อยศิลา ไม่ได้ดำเนินการโดยอาศัยอำนาจตามพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตสร้างทางรถไฟ ฯลฯ ฉบับลงวันที่ 8 พฤศจิกายน 2462 แต่เป็นการแยกดำเนินการต่างหาก

และเป็นการดำเนินการตามอำนาจหน้าที่ของกรมรถไฟหลวง โดยอาศัยอำนาจตามมาตรา 45 แห่งพระราชบัญญัติจัดวางการรถไฟและทางหลวง พุทธศักราช 2462 ทางรถไฟตอนแยกไปยังที่ย่อยศิลาตำบลเขากระโดง ไม่ใช่ทางรถไฟที่ระบุไว้ในพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตสร้างทางรถไฟ ฯลฯ พ.ศ.2462 แต่อย่างใด

ประกอบกับการรถไฟแห่งประเทศไทยได้มีหนังสือ ที่ บส 015/2550 ลงวันที่ 22 มิถุนายน 2550 ซึ่งการรถไฟแห่งประเทศไทยให้ถือว่าเป็นส่วนหนึ่งของคำให้การด้วย ซึ่งหนังสือการรถไฟแห่งประเทศไทยฉบับนี้ยอมรับว่า แผนที่แนบท้ายพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตสร้างทางรถไฟ ฯลฯ ฉบับลงวันที่ 8 พฤศจิกายน 2462 ได้ตรวจสอบแล้วไม่พบแผนที่ดังกล่าวแต่อย่างใด

จึงไม่อาจระบุตำแหน่งที่ดินโฉนดเลขที่ 3466 และ 8564 หน้าสำรวจ 832 และ 1121 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ ลงในแผนที่ดังกล่าวได้ คงให้ถือปฏิบัติตามแผนที่ของกรมรถไฟแผ่นดิน

และยืนยันว่า แผนที่แนบท้ายพระราชกฤษฎีกากำหนดเขตสร้างทางรถไฟ ต่อจากนครราชสีมาถึงอุบลราชธานี ลงวันที่ 8 พฤศจิกายน 2462 ถือเป็นสาระสำคัญที่จะพิสูจน์สิทธิของการรถไฟแห่งประเทศไทยเหนือที่ดินพิพาท เพราะลำพังแต่บทบัญญัติในพระราชกฤษฎีกาดังกล่าว ไม่สามารถระบุชี้ชัดได้ว่า เขตทางรถไฟครอบคลุมถึงทางรถไฟแยกไปยังที่ย่อยศิลาเขากระโดง

ด้วยการรถไฟไม่มีแผนที่ฉบับนี้มายืนยัน ย่อมไม่อาจพิสูจน์ได้ว่า ที่ดินทั้งสองฉบับออกในเขตทางรถไฟรูปแผนที่ของกรมรถไฟแผ่นดินสายโคราช-อุบล ซึ่งมีการกันแขตรถไฟจากศูนย์กลางทางรถไฟภายในรัศมี 1,000 เมตรนั้น แผนที่ดังกล่าวเป็นแผนที่ปลอมขึ้นภายหลัง เพราะเอกสารมีความขัดแย้งกับข้อเท็จจริงหลายประการ การแจ้ง ส.ค.1 เลขที่ 1179 (หรือ 1180) มีความคลุมเคลือ มีการระบุทิศข้างเคียงความกว้างไม่ชัดเจน

การออกโฉนดที่ดินเลขที่ 3466 และ 8564 หน้าสำรวจ 832 และ 1121 ตำบลอิสาณ อำเภอเมืองบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ เป็นไปโดยชอบด้วยกฎหมายตามหลักฐาน ส.ค.1 ได้ดำเนินการไปตามขั้นตอนของกฎหมาย ผู้คัดค้านเป็นบุคคลภายนอกไม่ทราบถึงข้อเสียเปรียบควรได้รับการคุ้มครอง

การหวงห้ามที่ดินทั้งสองข้างทางรถไฟไปเขากระโดงจากจุดศูนย์กลางข้างละ 1,000 เมตร นั้น น่าจะคลาดเคลื่อนไม่ตรงกับความจริง เพราะปรากฎข้อความใน ส.ค.1 ระบุความยาวไว้เพียง 312 เส้น 10 วา และความกว้างเพียง 2 เส้น หรือข้างละ 40 เมตร และการรถไฟไม่เคยเข้าไปครอบครองบริเวณที่ดินพิพาท เพียงแต่เข้าไปซื้อหินจากผู้ประมูลได้เท่านั้น อธิบดีกรมที่ดิน จึงไม่มีหลักฐานใดมาชี้ชัดว่า เป็นการออกโฉนดที่ดินที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย จึงไม่อาจมีคำสั่งเพิกถอนได้

สำหรับธนาคารกรุงไทย จำกัด ผู้รับจำนอง โฉนดที่ดินเลขที่ 8564 ได้มีหนังสือฉบับลงวันที่ 5 กรกฎาคม 2550 คัดค้านการเพิกถอนโฉนดที่ดินดังกล่าว โดยอ้างว่าธนาคารเป็นบุคคลภาขนอก ได้รับจำนองโดยสุจริต เปิดเผย และเสียค่าตอบแทน จึงควรได้รับความคุ้มครองตามกฎหมาย

อีกทั้งการจดทะเบียนจำนองดังกล่าวได้กระทำต่อเข้าพนักงานที่ดินเป็นไปโดยชอบด้วยกฎหมายทุกประการ และเจ้าพนักงานที่ดิน ก็มิได้เตือนให้ทราบถึงความเสี่ยงในการถูกเพิกถอนเอกสารสิทธิ์ดังกล่าวแต่อย่างใด หากมีคำสั่งให้เพิกถอนโฉนดที่ดินดังกล่าวจะส่งผลให้ธนาคารผู้รับจำนองได้รับความเสียหาย และทำให้หลักประกันสินเชื่อที่ธนาคารมีอยู่ลดลงและขอสงวนสิทธิในการเรียกร้องค่าเสียหายใดๆ ที่จะเกิดขึ้นจากการที่ถรมที่ดินมีคำสั่งเพิกถอนโฉนดที่ดินดังกล่าว

เหล่านี้เป็นข้อเท็จจริงเกี่ยวกับที่มาการออก ‘โฉนดที่ดิน’ 2 แปลง คือ ที่ดินเลขที่ 3466 และที่ดินเลขที่ 8564 ที่บุคคลในตระกูล ‘ชิดชอบ’ ครอบครอง และที่มาที่ไปของตั้ง ‘คณะกรรมการสอบสวน’ เพื่อดำเนินการเพิกถอนโฉนดที่ดินทั้ง 2 แปลง โปรดติดตามตอนต่อไป!

อ่านประกอบ :

เปิดที่ดิน 2 แปลงแรกเขากระโดง รฟท.จ่อฟ้องขับไล่-'กรุณา ชิดชอบ-บ.ศิลาชัย' ผู้ครอบครอง

‘ทวี’ ยกคำตัดสิน 9 ครั้งย้ำชัด ‘เขากระโดง’ ที่รถไฟ ‘ทรงศักดิ์’โต้คำวินิจฉัยไม่เคยบอก

เปิดคำฟ้องคดีเพิกถอนคำสั่ง'กรมที่ดิน'(จบ) รฟท.โต้ปม‘แผนที่ฯ’-ขอศาลฯสั่งถอนโฉนด‘เขากระโดง’

เปิดคำฟ้องคดีเพิกถอนคำสั่ง'กรมที่ดิน'(3) คำพิพากษา'เขากระโดง'ผูกพันอธิบดี-ใช้ดุลพินิจมิชอบ

เปิดคำฟ้องคดีเพิกถอนคำสั่ง'กรมที่ดิน'(2) ‘คกก.สอบสวน’ยุติเรื่องฯไม่รอผลรังวัด‘เขากระโดง’

เปิดคำฟ้องคดีเพิกถอนคำสั่ง'กรมที่ดิน'(1) ยก‘คำพิพากษา-กฤษฎีกา'ยัน'รฟท.'เจ้าของ'เขากระโดง'

‘มหาดไทย’ รื้อใหม่กระบวนการ ‘เขากระโดง’ รอผลศาลปค.-รฟท.ฟ้องรายแปลงเท่านั้น

‘รฟท.’ โต้ ดีเอสไอ เปล่าเลื่อนแจ้งความ ‘เขากระโดง’ ชี้มีนัดให้การ 5 ก.ย. 68

‘ดีเอสไอ’เตือน‘รฟท.’ไม่แจ้งความ‘เขากระโดง’ละเว้นฯ เปิดสองมุม‘ภูมิธรรม-อนุทิน'

‘ภูมิธรรม’ เผย ไทม์ไลน์ เซ็นเพิกถอนโฉนดที่ดินเขากระโดง สิ้นเดือนก.ย.นี้

พบอีก! ‘สุทัศน์’อนุกรรมการกม.‘รฟท.’ปี 63 เคยเป็นทนายให้‘ชาวบ้าน’35 ราย คดี‘เขากระโดง’