‘ยายโต’ แพ้! คดีโดนฟ้องขับไล่ ศาลฎีกายกคำพิพากษาชั้นอุทธรณ์ ชี้รับวินิจฉัยไม่ชอบ

เขียนวันที่

วันอังคาร ที่ 12 มีนาคม 2567 เวลา 16:15 น.

เขียนโดย

isranews

Hits

10848 views

picppppyayayatoooo12 3 67

คดี‘ยายโต’วัย 94 ปีถูกฟ้องขับไล่พ้นบ้านเก่าริมคลอง แม่น้ำใน จ.สระบุรี ศาลฎีกายกคำพิพากษาชั้นศาลอุทธรณ์ภาค 1 ยกฎีกาของโจทก์ ชี้จำนวนทุนทรัพย์พิพาทไม่เกิน 50,000 บาท ต้องห้ามมิให้คู่ความอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง รับวินิจฉัยอุทธรณ์จำเลยมาไม่ชอบ หลังศาลชั้นต้นให้รื้อถอน ชดใช้ 17,000 บ. อุทธรณ์กลับ

สำนักข่าวอิศรา (www.isranews.org) รายงานความคืบหน้าคดีที่ นางอนงค์ เรธมันน์ โจทก์ ฟ้องขับไล่ เรียกค่าเสียหาย นางโต พลายชุมพล หรือ ยายโต วัย 91 ปี ( ปัจจุบัน อายุ 94 ปี) จำเลย อาศัยอยู่บ้านริมคลองแม่น้ำใน ของ บ้านเกาะเหนือ (เป็นส่วนหนึ่งของ บ้านหัวถนน หรือ บ้านคลอง 33 ) เลขที่ 71 หมู่ 6 ต.หนองหมู อ.วิหารแดง จ.สระบุรี เนื้อที่ 25 ตารางวา ผู้ฟ้องอ้างว่าบ้านของนางโตสร้างอยู่บนที่ดินของบรรพบุรุษของตนเอง

ล่าสุดวันที่ 12 มี.ค.2567 ศาลจังหวัดสระบุรีนัดอ่านคำพิพากษาศาลฎีกา โดยศาลฎีกาพิพากษา ว่าจำเลยไม่ได้ต่อสู้ในเรื่องกรรมสิทธิ์ในที่ดินพิพาท คดีนี้เป็นคดีฟ้องขับไล่บุคคลใด ๆ ออกจากอสังหาริมทรัพย์อันมีค่าเช่าหรืออาจให้เช่าได้ในขณะยื่นคำฟ้องไม่เกินเดือนละ 4,000 บาท ซึ่งห้ามมิให้คู่ความอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 224 วรรคสอง และในส่วนที่โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายแม้เป็นคดีที่มีทุนทรัพย์ แต่ค่าเสียหายตามที่ศาลชั้นต้นกำหนดให้จำเลยชำระให้โจทก์จนถึงวันฟ้องเป็นเงินเพียง 17,000 บาท จำนวนทุนทรัพย์ที่พิพาทกันในชั้นอุทธรณ์ในส่วนนี้จึงเป็นเงินไม่เกิน 50,000 บาท ห้ามมิให้คู่ความอุทธรณ์ในข้อเท็จจริงตามประมวลกฎหมายวิธีการพิจารณาความแพ่ง มาตรา 224 วรรคหนึ่ง เช่นกัน ศาลอุทธรณ์ภาค 1 รับวินิจฉัยอุทธรณ์ของจำเลยมานั้นเป็นการไม่ชอบ และกรณีไม่มีเหตุที่ศาลฎีกาจะต้องวินิจฉัยฎีกาของโจทก์ที่โต้แย้งคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษายกอุทธรณ์ของจำเลย ยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 1 และยกฎีกาของโจทก์

picpifrfedsdsdsd26 1 64

@ นางโต พลายชุมพล

pictoo0024 1 64

pictoo06963324 1 64

โดยคดีนี้ ศาลชั้นต้นพิพากษา ให้นางโตรื้อถอนบ้าน ชดใช้ค่าเสียหาย 17,000 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี ของเงินต้นนับจากวันฟ้อง (20 มิ.ย.2562) และให้ชำระค่าเสียหายอันเป็นค่าขาดประโยชน์จากการใช้ที่ดินพิพาทเป็นรายเดือนเดือนละ 1,000 บาท นับแต่วันฟ้องจนกว่าจะขนย้ายรื้อถอนบ้าน และให้ใช้ค่าฤชาธรรมเนียมแทนโจทก์ ค่าทนายความ 3,000 บาท

ขณะที่ ศาลอุทธรณ์ภาค 1 พิพากษากลับ ยกฟ้องโจทก์ สรุปสาระสำคัญว่า ที่ดินพิพาทบริเวณที่จำเลยปลูกบ้านพักอาศัยอยู่นั้นเป็นที่ดินอยู่นอกเขตที่ดินตามโฉนดที่ดินของโจทก์ และมิใช่ที่ดินอยู่ในเขตความดูแลรับผิดชอบของกรมชลประทานแต่อย่างใด เมื่อที่ดินพิพาทไม่ปรากฎหลักฐานทางที่ดิน จึงถือว่าที่ดินดังกล่าวเป็นที่ดินติดกับแม่น้ำใน จึงเป็นที่ชายตลิ่ง อันเป็นทรัพย์สินสำหรับพลเมืองใช้ร่วมกันเป็นสาธารณสมบัติของแผ่นดินซึ่งใช้เพื่อสาธารณประโยชน์หรือสงวนไว้เพื่อประโยชน์ร่วมกัน โจทก์ไม่มีอำนาจฟ้องขับไล่จำเลย

picpppcyattoo12 3 67

ส่วนรายละเอียดคำพิพากษาศาลฎีกา มีดังนี้

ศาลฎีกา ตรวจสำนวนประชุมปรึกษาแล้วเห็นว่า คดีนี้โจทก์ฟ้องว่าจำเลยอยู่อาศัยในบ้านเลขที่ 71 หมู่ที่ 6 ตำบลหนองหมู อำเภอวิหารแดง จังหวัดสระบุรี ซึ่งปลูกสร้างบ้านบนที่ดินโฉนดเลขที่ 6106 และที่ดินที่อยู่ติดกันเนื้อที่ประมาณ 4 ไร่ของโจทก์ โดยนายดิด ทิพย์ประเสริฐ ตาของโจทก์ เจ้าของที่ดินในขณะนั้น อนุญาตให้จำเลยปลูกสร้างบ้านบนที่ดินดังกล่าว โจทก์ไม่ประสงค์ให้จำเลยอยู่อาศัยในที่ดินอีกต่อไป ขอให้บังคับจำเลยรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างพรัอมทั้งขนยัายวัสตสิ่งของและบริวารออกไปจากที่ดินของโจทก์ ห้ามจำเลยและบริวารเกี่ยวข้อง และให้จำเลยชดใช้คำเสียหายเป็นเงิน 50,000 บาท กับคำขาดประโยชน์จากการนำที่ดินออกให้เช่าgดือนละ 1,500 บาท ขอคิดเพียง 5 เดือน เป็นเงิน 7,500 บาท พร้อมดอกเบี้ยอัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี จนกว่าจำเลยจะชำระเสร็จแก่โจทก์และให้จำเลยชำระค่าขาดประโยชน์เดือนละ 1,500 บาท นับแต่วันฟ้องเป็นต้นไป จนกว่าจำเลยและบริวารจะขนย้ายทรัพย์สินและรื้อถอนบ้านพักอาศัยออกจากที่ดินของโจทก์

@จำเลยยกประเด็นที่ดินพิพาทเป็นที่ดินสาธารณะสู้

จำเลยให้การต่อสู้ว่าที่ดินที่จำเลยปลูกบ้านอาศัยเป็นที่ดินสาธารณะประโยชน์จำเลยครอบครองมานาน และได้รับอนุญาตจากอำเภอวิหารแดงให้มีเลขที่บ้านตั้งแต่ปี 2515 ขอให้ยกฟ้อง อันเป็นการยกข้อต่อสู้ว่า ที่ดินพิพาทไม่ใช่ที่ดินของโจทก์แต่เป็นที่ดินสาธารณะ ถือไม่ได้ว่าจำเลยต่อสู้กรรมสิทธิ์ในที่ดินพิพาท คดีของโจทก์จึงเป็นคดีไม่มีทุนทรัพย์ เมื่อจำเลยอุทธรณ์โด้แยังคัดค้านคำพิพากษาศาลชั้นตันที่พิพากษาให้จำเลยรื้อถอนสิ่งปลูกสร้างพร้อมขนย้ายทรัพย์สินและบริวารออกจากที่ดินพิพาทห้ามจำเลยและบริวารเกี่ยวข้องกับที่ดินดังกล่าว ให้จำเลยชดใช้ค่าเสียหายเป็นเงิน 17,000 บาท พร้อมดอกเบี้ย อัตราร้อยละ 7.5 ต่อปี ของต้นเงินจำนวนดังกล่าวนับแต่วันฟ้องจนกว่าจำเลยจะชำระเสร็จแก่โจทก์ และให้จำเลยชำระค่าเสียหายอันเป็นคำขาดประโยชน์จากการใช้ที่ดินพิพาทในอัตราเดือนละ 1,000 บาท นับแต่วันฟ้องเป็นต้นไป จนกว่าจำเลยและบริวารจะขนย้ายรื้อถอน บัานเลขที่ 71 ออกจากที่ดินพิพาท จึงต้องถือว่าคดีนี้เป็นคดีฟ้องขับไล่บุคคลใด ๆ ออกจากอสังหาริมทรัพย์อันมีค่าเช่าหรืออาจให้เช่าได้ในขณะยื่นคำฟ้องไม่เกินเดือนละ 4,000 บาท ซึ่งห้ามมิให้คู่ความอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีพิจารณาความแพ่งมาตรา 224 วรรคสอง และในส่วนที่โจทก์ฟ้องเรียกค่าเสียหายแม้เป็นคดีที่มีทุนทรัพย์ แต่ค่าเสียหายตามที่ศาลชั้นต้นกำหนดให้จำเลยชำระให้โจทก์จนถึงวันฟ้องเป็นเงินเพียง 17,000 บาท จำนวนทุนทรัพย์ที่พิพาทกันในชั้นอุทธรณ์ในส่วนนี้จึงเป็นเงินไม่เกิน 50,000 บาท ห้ามมิให้คู่ความอุทธรณ์ในข้อเท็จจริง ตามประมวลกฎหมายวิธีการพิจารณาความแพ่ง มาตรา 224 วรรคหนึ่ง เช่นกัน และเมื่อพิจารณาอุทธรณ์ของจำเลยที่ว่า พยานหลักฐานจำเลยมีน้ำหนักอันควรรับฟังยิ่งกว่าพยานหลักฐานของโจทก์

ข้อเท็จจริงรับฟังได้ว่าที่ตินพิพาทอยู่นอกแนวเขตที่ตินโถนดเลขที่ 6101 ของโจทก์ และเป็นที่ดินสาธารณประโยชน์ที่คั่นอยู่ระหว่างที่ตินโฉนดเลขที่ 6101 ของโจทก์กับแม่น้ำในอันเป็นอุทธรณ์ได้แย้งดุลพินิจในการรับฟังพยานหลักฐานของศาลชั้นตัน ถือได้ว่าเป็นอุทธรณ์ในปัญหาข้อเท็จจริง จึงต้องห้ามมีให้อุทธรณ์ตามบทบัญญัติดังกล่าว ที่ศาลอุทธรณ์ภาค 1 รับวินิจฉัยอุทธรณ์ของจำเลยมานั้นเป็นการไม่ชอบ และกรณีไม่มีเหตุที่ศาลฎีกาจะต้องวินิจฉัยฎีกาของโจทก์ที่ใต้แย้งคัดค้านคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 1

พิพากษายกอุทธรณ์ของจำเลย ยกคำพิพากษาศาลอุทธรณ์ภาค 1 และยกฎีกาของโจทก์ คืนค่าขึ้นศาลชั้นอุทธรณ์ให้แก่จำเลย กับคืนค่าขึ้นศาลฎีกาให้แก่โจทก์ ค่าฤชาธรรมเนียมชั้นอุทธรณ์และชั้นฎีกานอกจากสั่งคืนให้เป็นพับ

picppyaaaato12 3 67

ข่าวก่อนหน้า

#กดคลิก ติดตาม ส่งแชร์ข่าวอิศรา ได้ที่นี่ https://www.facebook.com/isranewsfanpage