ไม่ปฏิบัติตามมติ ครม.! 'ศาลปค.'สั่งถอนประกาศ กทม. เก็บค่าตั๋ว'สายสีเขียว'สูงสุด 104 บาท

'ศาลปกครองกลาง' พิพากษาเพิกถอน 'ประกาศ กทม.' เก็บค่าโดยสารรถไฟฟ้า 'สายสีเขียว' สูงสุด 104 บาท ชี้กระบวนการการออกประกาศฯไม่ได้ปฏิบัติตามมติ ครม.

........................................

สำนักข่าวอิศรา (www.isranews.org) รายงานว่า วันที่ 12 เม.ย. ศาลปกครองกลาง มีคำพิพากษาเพิกถอนประกาศกรุงเทพมหานคร (กทม.) ฉบับลงวันที่ 15 ม.ค. 2564 เรื่อง การกำหนดค่าโดยสารโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียว ที่กำหนดอัตราค่าโดยสารรถไฟฟ้าสายสีเขียวไว้ที่ 15-104 บาท เนื่องจากการออกประกาศฉบับดังกล่าว กรุงเทพมหานคร (กทม.) และผู้ว่าฯ กทม.ไม่ได้ปฏิบัติตามมติคณะรัฐมนตรี (ครม.) เมื่อวันที่ 26 พ.ย.2561

“…กรณีจึงมีปัญหาที่ต้องวินิจฉัยตามข้ออ้างของผู้ฟ้องคดีทั้งหกว่า ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 (กรุงเทพมหานคร) โดยผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 (ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานคร) ดำเนินการออกประกาศพิพาทโดยได้ปฏิบัติให้เป็นไปตามมติคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 26 พ.ย.2561 หรือไม่

พิเคราะห์แล้วเห็นว่า พ.ร.บ.ระเบียบบริหารราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ.2528 มาตรา 49 บัญญัติว่า ผู้ว่าราชการกรุงเทพมหานครมีอำนาจหน้าที่ ดังต่อไปนี้... (4) บริหารราชการตามที่คณะรัฐมนตรี นายกรัฐมนตรี หรือรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยมอบหมาย มาตรา 89 วรรคหนึ่ง บัญญัติว่า ภายใต้บังคับแห่งกฎหมายอื่น ให้กรุงเทพมหานคร มีอำนาจหน้าที่ดำเนินกิจการในเขตกรุงเทพมหานครในเรื่องดังต่อไปนี้...

(27) หน้าที่อื่นๆตามที่กฎหมายระบุให้เป็นอำนาจหน้าที่ของผู้ว่าราชการจังหวัด นายอำเภอ เทศบาลนครหรือตามที่คณะรัฐมนตรี นายกรัฐมนตรี หรือรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยมอบหมายหรือที่กฎหมายระบุเป็นหน้าที่ของกรุงเทพมหานคร

เมื่อข้อเท็จจริงปรากฎว่า ในคราวประชุมคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 26 พ.ย.2561 นอกจากคณะรัฐมนตรีจะได้ลงมติเห็นชอบให้ รฟม. ดำเนินการจำหน่ายอสังหาริมทรัพย์โครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียวช่วงแบริ่ง-สมุทรปราการ และช่วงหมอชิต-สะพานใหม่-คูคต (ไม่รวมอาคารจอดแล้วจร) ให้กระทรวงมหาดไทย (ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1) รับโอนกรรมสิทธิ์และการบริหารจัดการโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียว ช่วงแบริ่ง-สมุทรปราการ และช่วงหมอชิต-สะพานใหม่-คูคต ของ รฟม. ต่อไปแล้ว

คณะรัฐมนตรียังได้มีมติให้กระทรวงคมนาคมและผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 บูรณาการการเชื่อมต่อโครงการรถไฟฟ้าต่าง ๆ รวมทั้งการกำหนดอัตราค่าแรกเข้าและอัตราค่าโดยสารที่เหมาะสม เป็นธรรม และไม่ก่อให้เกิดภาระต่อประชาชนผู้ใช้บริการมากเกินไป รวมทั้งให้เร่งรัดดำเนินการเรื่องระบบตั๋วร่วมให้แล้วเสร็จโดยเร็ว ทั้งนี้ ให้ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 พิจารณากำหนดอัตราค่าแรกเข้าและการใช้ระบบตั๋วร่วมให้สอดคล้องกับนโยบายรัฐบาล ตามความเห็นของกระทรวงการคลังด้วย

โดยให้ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 พิจารณาดำเนินการ (1) บริหารจัดการเงินรายได้และตั้งงบประมาณของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ให้เพียงพอต่อการชำระหนี้ดังกล่าวอย่างเคร่งครัด รวมทั้งพิจารณากำหนดค่าโดยสารให้มีความเหมาะสมสอดคล้องกับค่าครองชีพของผู้ใช้บริการด้วย

และ (2) บริหารจัดการสัญญาของโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียวให้มีระยะสิ้นสุดพร้อมกันทุกช่วง เพื่อให้ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 สามารถเปิดให้เอกชนเข้ามาร่วมแข่งขันประมูลการให้บริการเดินรถไฟฟ้าสายสีเขียวได้ทั้งสาย อันจะเป็นการจูงใจให้มีเอกชนรายใหม่เข้าร่วมแข่งขัน ซึ่งจะทำให้เกิดประโยชน์ต่อภาครัฐและผู้ใช้บริการระบบขนส่งมวลชนต่อไป

ประกอบกับเมื่อได้พิจารณาบทบัญญัติมาตรา 49 (4) ประกอบมาตรา 89 วรรคหนึ่ง (27) แห่ง พ.ร.บ.ระเบียบบริหารราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ.2528 ที่กำหนดให้ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ต้องบริหารราชการตามที่คณะรัฐมนตรีมอบหมายและกำหนดหน้าที่ทั่วไปของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ให้มีหน้าที่อื่นๆ ตามที่คณะรัฐมนตรีมอบหมายแล้ว

จึงเห็นว่า แม้รัฐธรรมนูญจะบัญญัติรับรองให้ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ซึ่งเป็นราชการบริหารส่วนท้องถิ่น มีความเป็นอิสระตามหลักแห่งการปกครองตนเองและหลักการพัฒนาอย่างยั่งยืนก็ตาม แต่การใช้อำนาจบริหารราชการและการจัดทำบริการสาธารณะของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 โดยผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ก็ยังคงต้องเป็นไปตามที่กฎหมายบัญญัติภายใต้การกำกับดูแลของรัฐบาลตามหลักการกระจายอำนาจทางปกครองของรัฐ

ดังนั้น การจัดเก็บค่าโดยสารโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียว ซึ่งแม้จะอยู่ในความรับผิดชอบของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 และเป็นอำนาจของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ที่สามารถกระทำได้ก็ตาม แต่เมื่อปรากฎว่าการดำเนินโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียวดังกล่าวมิได้จำกัดอยู่เฉพาะพื้นที่ในเขตกรุงเทพมหานครของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 เท่านั้น แต่ยังครอบคลุมไปถึงพื้นที่ในเขตปริมณฑล และเป็นโครงการที่รัฐบาลกำหนดไว้ในแผนแม่บทระบบขนส่งมวลชนทางรางในเขตกรุงเทพมหานครและปริมณฑล

นอกจากนี้ ยังมีโครงการระบบขนส่งมวลชนโดยรถไฟฟ้าสายอื่นๆ อันเป็นบริการสาธารณะที่รัฐจัดทำขึ้นโดยมีวัตถุประสงค์บรรเทาปัญหาการจราจร และเพิ่มทางเลือกในการเดินทางที่มีประสิทธิภาพให้ประชาชน ลดปริมาณการใช้รถยนต์ส่วนบุคคลซึ่งเป็นสาเหตุสำคัญให้การจราจรติดขัดอีกด้วย

ดังนั้น เพื่อให้การจัดทำบริการสาธารณะด้านการขนส่งมวลชนของรัฐเกิดการบูรณาการด้านการเดินรถให้เป็นไปอย่างต่อเนื่อง เพื่ออำนวยความสะดวกให้แก่ประชาชนผู้รับบริการในการเดินทาง และการกำหนดอัตราค่าโดยสารที่เหมาะสมเป็นธรรมของโครงการรถไฟฟ้าสายต่างๆ การจัดเก็บค่าโดยสารโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียวของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 จึงต้องพิจารณาโดยภาพรวมให้สอดคล้องกับนโยบายของรัฐบาล ทั้งนี้ เพื่อประโยชน์สูงสุดแก่ประชาชนผู้ใช้บริการ

ดังนั้น ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 จึงมีหน้าที่ต้องปฏิบัติให้เป็นไปตามมติคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 26 พ.ย.2561 กล่าวคือ ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ต้องบูรณาการร่วมกับกระทรวงคมนาคมในการกำหนดอัตราค่าโดยสารที่เหมาะสม เป็นธรรม ไม่ก่อให้เกิดภาระต่อประชาชนผู้ใช้บริการมากเกินไป ทั้งต้องดำเนินการให้สอดคล้องกับนโยบายรัฐบาลตามความเห็นกระทรวงการคลัง รวมทั้งพิจารณากำหนดค่าโดยสารให้มีความเหมาะสมสอดคล้องกับค่าครองชีพของผู้ใช้บริการด้วย

เมื่อข้อเท็จจริงในสำนวนคดี ไม่ปรากฎว่าก่อนดำเนินการออกประกาศพิพาทเพื่อกำหนดอัตราค่าโดยสารโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียวผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 โดยผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ได้ดำเนินการร่วมกับกระทรวงคมนาคมในการพิจารณากำหนดอัตราค่าโดยสารตามที่คณะรัฐมนตรีมอบหมาย กรณีจึงเป็นการกระทำโดยไม่ถูกต้องตามขั้นตอนหรือวิธีการอันเป็นสาระสำคัญที่กำหนดไว้ อันเป็นการกระทำที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย

การที่ผู้ถูกฟ้องคดีทั้งสองอ้างว่า ผู้ถูกฟ้องคดีทั้งสองมีความเป็นอิสระตามหลักแห่งการปกครองตนเองและหลักการพัฒนาอย่างยั่งยืนตามรัฐธรรมนูญแห่งราชอาณาจักรไทย โดยรัฐธรรมนูญและกฎหมายมิได้บัญญัติว่าการบริหารจัดการบริการสาธารณะและการพิจารณากำหนดอัตราค่าบริการดังกล่าวจะต้องผ่านการพิจารณาและเห็นชอบของคณะรัฐมนตรี นั้น ฟังไม่ขึ้นดังที่ได้วินิจฉัยไว้ข้างต้น

ส่วนกรณีที่ผู้ถูกฟ้องคดีทั้งสองอ้างในคำให้การว่า ได้ปฏิบัติตามมติคณะรัฐมนตรีเมื่อวันที่ 26 พ.ย.2561 แล้ว นั้น เห็นว่า ข้อเท็จจริงตามคำให้การของผู้ถูกฟ้องคดีทั้งสองดังกล่าว เป็นกรณีการตั้งคณะกรรมการกำกับดูแลและติดตามผลการดำเนินงาน (ที่มีรัฐมนตรีช่วยว่าการกระทรวงคมนาคมเป็นประธานคณะกรรมการ)เพื่อทำการศึกษาและบูรณาการเกี่ยวกับการรับโอนและบริหารจัดการโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียว

โดยไม่ปรากฏว่าผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ได้ร่วมกับกระทรวงคมนาคมพิจารณากำหนดอัตราค่าโดยสารตามที่คณะรัฐมนตรีมอบหมายแต่อย่างใด ข้ออ้างของผู้ถูกฟ้องคดีทั้งสองในประเด็นนี้ จึงฟังไม่ขึ้นเช่นกัน

สำหรับปัญหาว่า การออกประกาศพิพาทได้ดำเนินการให้เป็นไปตามคำสั่งหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ ที่ 3/2562 ลงวันที่ 11 เม.ย.2562 เรื่อง การดำเนินการโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียว หรือไม่ นั้น

เห็นว่า โดยที่คำสั่งหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติที่ 3/2562 ลงวันที่ 11 เม.ย.2562 ได้กำหนดให้ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ดำเนินการจ้างผู้ประกอบการเอกชนเพื่อติดตั้งระบบรถไฟฟ้า จัดการเดินรถไฟฟ้า และบริหารการเดินรถไฟฟ้าโครงการส่วนต่อขยายที่ 2 (ส่วนต่อขยายช่วงแบริ่ง-สมุทรปราการ และช่วงหมอชิต-สะพานใหม่-คูคต ให้แล้วเสร็จโดยเร็ว เพื่อแก้ปัญหาการจราจรและบรรเทาความเดือดร้อนของประชาชน ได้ใช้บริการรถไฟฟ้าโดยเร็ว สะดวก และประหยัดค่าโดยสาร

รวมทั้งเพื่อเป็นประโยชน์ต่อการเดินรถเชื่อมต่อระบบรถไฟฟ้ากับโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียว (ช่วงหมอชิต-อ่อนนุช และช่วงสถานีสนามกีฬาแห่งชาติ - สะพานตากสิน) และโครงการส่วนต่อขยายที่ 1 (ส่วนต่อขยายช่วงสถานีสะพานตากสิน-สถานีบางหว้า และช่วงสถานีอ่อนนุช-สถานีแบริ่ง) โดยไม่ถือเป็นการร่วมลงทุนตามกฎหมายว่าด้วยการร่วมลงทุนระหว่างรัฐและเอกชน

รวมทั้งกำหนดให้กระทรวงมหาดไทยแต่งตั้งคณะกรรมการขึ้นคณะหนึ่งโดยมีองค์ประกอบตามที่กำหนดเพื่อทำหน้าที่กำหนดหลักเกณฑ์การแบ่งปันผลประโยชน์จากค่าโดยสาร รวมถึงกำหนดหลักเกณฑ์อื่นเพื่อประโยชน์ในการรวมโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียว โครงการส่วนต่อขยายที่ 1 และโครงการส่วนต่อขยายที่ 2 ให้สามารถเดินรถแบบต่อเนื่องเป็นโครงข่ายเดียวกัน (Through Operation)

และให้ดำเนินการเจรจาร่วมกับผู้รับสัมปทานโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียวจนได้ผลการเจรจาเป็นที่ยุติและดำเนินการแก้ไขสัญญาสัมปทานกับผู้รับสัมปทาน โดยต้องคำนึงถึงประโยชน์ของรัฐและประโยชน์สูงสุดต่อประชาชนหรือผู้ใช้บริการ ความสะดวกและความปลอดภัยในการใช้บริการ การประหยัดค่าโดยสาร และการแบ่งปันผลประโยชน์ต่อภาครัฐอย่างเหมาะสมและเป็นธรรม

เมื่อดำเนินการจนได้ผลการเจรจาเป็นที่ยุติและร่างสัญญาร่วมลงทุนฉบับแก้ไขแล้ว ให้ถือว่าเป็นการดำเนินการตาม พ.ร.บ.การร่วมลงทุนระหว่างรัฐและเอกชน พ.ศ.2562 ในส่วนของการแก้ไขสัญญาร่วมลงทุนแล้ว และให้ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 เสนอร่างสัญญาร่วมลงทุนฉบับแก้ไขต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทย เพื่อพิจารณาให้ความเห็นชอบก่อนส่งสำนักงานอัยการสูงสุดตรวจพิจารณาเมื่อสำนักงานอัยการสูงสุดตรวจพิจารณาเสร็จแล้ว ให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยนำเสนอคณะรัฐมนตรีพิจารณาให้ความเห็นชอบต่อไป

กรณีจึงเห็นว่า คำสั่งหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ ที่ 3/2562 ลงวันที่ 11 เม.ย.2562 ดังกล่าว เป็นคำสั่งเกี่ยวกับการบริหารจัดการโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียวในส่วนของการจัดทำสัญญาสัมปทาน ซึ่งกระทรวงมหาดไทยต้องดำเนินการแต่งตั้งคณะกรรมการเพื่อดำเนินการเจรจาร่วมกับผู้รับสัมปทาน เมื่อเจรจาได้ข้อยุติและร่างสัญญาร่วมลงทุนฉบับแก้ไขแล้ว ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 ต้องเสนอร่างสัญญาร่วมลงทุนฉบับแก้ไขต่อรัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยเพื่อพิจารณาให้ความเห็นชอบก่อนส่งสำนักงานอัยการสูงสุดตรวจพิจารณา

เมื่อสำนักงานอัยการสูงสุดตรวจพิจารณาเสร็จแล้ว จึงให้รัฐมนตรีว่าการกระทรวงมหาดไทยนำเสนอคณะรัฐมนตรีพิจารณาให้ความเห็นชอบต่อไป ซึ่งผลการดำเนินการตามคำสั่งหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติดังกล่าวจะเป็นประการใด และคณะรัฐมนตรีจะได้เห็นชอบผลการเจรจาและร่างสัญญาร่วมลงทุนฉบับแก้ไขหรือไม่ ย่อมถือเป็นคนละส่วนกับการใช้อำนาจตามกฎหมายของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 โดยผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ในการออกประกาศพิพาทคดีนี้

ดังนั้น ปัญหาว่าการออกประกาศพิพาทได้ดำเนินการให้เป็นไปตามคำสั่งหัวหน้าคณะรักษาความสงบแห่งชาติ ที่ 3/2562 ลงวันที่ 11 เม.ย.2562 หรือไม่ จึงไม่เกี่ยวกับประเด็นพิพาทคดีนี้ กรณีจึงไม่จำต้องวินิจฉัย

อย่างไรก็ดี ในระหว่างการพิจารณาคดีของศาล ข้อเท็จจริงปรากฎว่าผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 โดยผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ได้ออกประกาศกรุงเทพมหานคร ลงวันที่ 8 ก.พ.2564 ให้เลื่อนการจัดเก็บค่าโดยสารโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียวตามประกาศกรุงเทพมหานคร เรื่อง กำหนดค่าโดยสารโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียว ลงวันที่ 15 ม.ค.2564 ออกไปก่อน และในวันนั่งพิจารณาคดีครั้งแรกเมื่อวันที่ 14 มี.ค.2566 ผู้ถูกฟ้องคดีทั้งสองแถลงต่อศาลว่าปัจจุบันยังไม่มีการจัดเก็บค่าโดยสารตามประกาศพิพาทแต่อย่างใด

ดังนั้น คดีจึงมีปัญหาที่ต้องพิจารณาในประการสุดท้ายว่า กรณีมีเหตุสมควรที่ศาลจะสั่งเพิกถอนประกาศพิพาท หรือไม่ประการใด

เห็นว่า เมื่อประกาศพิพาทออกโดยอาศัยอำนาจตามกฎหมายของผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 โดยผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ตามมาตรา 92 และมาตรา 97 แห่ง พ.ร.บ.ระเบียบบริหารราชการกรุงเทพมหานคร พ.ศ.2528

ประกอบกับข้อ 4 ของข้อบัญญัติกรุงเทพมหานคร เรื่อง ค่าบริการระบบขนส่งมวลชนกรุงเทพมหานคร พ.ศ.2552 ที่มีผลบังคับเป็นการทั่วไปแก่ผู้ใช้บริการโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียวทั้งส่วนเส้นทางหลัก โครงการส่วนต่อขยายที่ 1 และโครงการส่วนต่อขยายที่ 2 โดยไม่มุ่งหมายให้ใช้บังคับแก่กรณีใดหรือบุคคลใดเป็นการเฉพาะ จึงมีลักษณะเป็นกฎตามนัยมาตรา 3 แห่ง พ.ร.บ.จัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ.2542

แม้ข้อเท็จจริงจะปรากฏว่า ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 โดยผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ได้มีประกาศกรุงเทพมหานคร ลงวันที่ 8 ก.พ.2564 ให้เลื่อนการจัดเก็บค่าโดยสารโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียวตามประกาศกรุงเทพมหานคร เรื่อง กำหนดค่าโดยสารโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียว ลงวันที่ 15 ม.ค.2564 ออกไปก่อน และปัจจุบันยังไม่มีการจัดเก็บค่าโดยสารตามประกาศพิพาทก็ตาม

แต่กรณีก็ย่อมจะเห็นได้ว่า ประกาศกรุงเทพมหานคร ฉบับลงวันที่ 8 ก.พ.2564 ดังกล่าว มิได้มีผลเป็นการยกเลิกหรือเพิกถอนประกาศพิพาทแต่อย่างใด ดังนั้น ประกาศกรุงเทพมหานคร ลงวันที่ 15 ม.ค.2564 เรื่อง การกำหนดค่าโดยสารโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียวซึ่งเป็นเหตุแห่งความเดือดร้อนหรือเสียหายอันเป็นเหตุแห่งคดีพิพาทจึงยังไม่หมดสิ้นไป การแก้ไขหรือบรรเทาความเดือดร้อนเสียหายจึงต้องมีคำบังคับของศาลตามมาตรา 72 วรรคหนึ่ง (1) แห่ง พ.ร.บ.จัดตั้งศาลปกครองและวิธีพิจารณาคดีปกครอง พ.ศ.2542

เมื่อได้วินิจฉัยแล้วว่า การที่ผู้ถูกฟ้องคดีที่ 1 โดยผู้ถูกฟ้องคดีที่ 2 ดำเนินการออกประกาศพิพาทโดยมิได้ปฏิบัติให้เป็นไปตามมติคณะรัฐมนตรี เมื่อวันที่ 26 พ.ย.2561 อันเป็นการกระทำโดยไม่ถูกต้องตามขั้นตอนหรือวิธีการอันเป็นสาระสำคัญที่กำหนดไว้ จึงเป็นการกระทำที่ไม่ชอบด้วยกฎหมาย กรณีจึงมีเหตุสมควรที่ศาลจะสั่งเพิกถอนประกาศพิพาทดังกล่าว...” คำพิพากษาศาลปกครองกลาง คดีหมายเลขดำที่ 163/2564 คดีหมายเลขแดงที่ 652/2566 ลงวันที่ 12 เม.ย.2566 ระบุ

สำนักข่าวอิศรารายงานว่า สำหรับประกาศกรุงเทพมหานคร (กทม.) ฉบับลงวันที่ 15 ม.ค. 2564 เรื่อง การกำหนดค่าโดยสารโครงการรถไฟฟ้าสายสีเขียว ฉบับนี้ ทำขึ้นในสมัย พล.ต.อ.อัศวิน ขวัญเมือง ดำรงตำแหน่งผู้ว่าฯ กทม. แต่ต่อมา ส.ส.พรรคภูมิใจไทย 6 คน นำโดยนายสิริพงศ์ อังคสกุลเกียรติ ส.ส.ภูมิใจไทย ยื่นฟ้องศาลปกครองกลาง เพื่อขอให้ศาลฯมีคำสั่งเพิกถอนประกาศฉบับดังกล่าว