เรือรบหลวงสุโขทัยอับปาง ระบบอยู่รอดไม่ทำงาน

"...เพราะว่าบรรดาเรือรบไทย(รถถัง ยานเกราะ เครื่องบิน โดรน ดาวเทียม จรวด ปืน ขีปนาวุธ อาวุธแม่นยำ/ฉลาด ... )มิได้ถูกสร้างขึ้นในประเทศไทยให้เป็นองค์ประกอบสำคัญของโครงสร้างกองเรือ/กองทัพ เราจึงมีแต่องค์ประกอบกำลังพลเป็นหลักโดยที่เราขาดแคลนอาวุธยุทโธปกรณ์อย่างหนัก บรรดาอาวุธยุทโธปกรณ์ได้ถูกจัดซื้อจัดหามาแบบสำเร็จรูปในราคาแพงมาจากต่างประเทศแบบเบ็ดเสร็จมิอาจหลีกเลี่ยงได้ ก่อเกิดเป็นปรากฏการณ์ : บรรดาเรือ/ยานยนต์-เครื่องบิน-โดรนต่างแบบต่างรุ่น จะหาแบบเดียวรุ่นเดียวกันเกือบไม่ได้ บางแบบบางรุ่นมีลำเดียว/คันเดียวเสียด้วยซ้ำแต่กองทัพจะต้องดูแลปรนนิบัติต่อไปจนหมดอายุการใช้งานซึ่งนานกหลายสิบปี ปัญหาขาดแคลนเครื่องมืออุปกรณ์-ขาดแคลนระบบจึงกลายเป็นปัญหาใหญ่ทั้งทางด้านการใช้งาน FMC ด้านการปรนนิบัติบำรุง(ขาดแคลนชิ้นส่วนอะไหล่/สิ่งอุปกรณ์ประจำกาย/ประจำเรือ...) รวมถึงต่อการฝึก ผลเสียมากที่สุดคือเป็นอุปสรรคขัดขวางต่อการพัฒนาต่อยอดซึ่งเสมือนว่าถูกปิดประตูตายไปเลยเสียทีเดียว..."

หมายเหตุ: ผู้เขียนเป็นอดีตผู้บัญชาการเหล่าทัพ

“กำลังพลเสียชีวิต ขาดแคลนเสื้อชูชีพ - เครื่องยนต์เสีย - หรือด้วยเหตุผลใดๆก็ตาม”

มุมมองและวิธีคิดในทางทหาร มีดังนี้

ประวัติศาสตร์สงคราม

สูญเสียชีวิต เกณฑ์ไพร่พลเพิ่ม

อาวุธพังเสียหาย ผลิตสร้างเพิ่ม

ยุทโธปกรณ์ไม่พอ ระดมสรรพกำลังเต็มกำลัง

... สงครามใดๆ เป็นเช่นนี้เสมอ

ชนชาติผู้ชนะสงครามจำเป็นต้องมีองค์ประกอบสำคัญอยู่ในประเทศเสมอ ดังนี้

1 พลเมือง มีจิตวิญญาณ

2 ปัญญาของชาติ มีเพียงพอ อาวุธยุทโธปกรณ์ต้องฉลาดตามปัญญาความฉลาดของชนชาติ

3 สรรพกำลังต้องมีพร้อมอยู่เสมอ สามารถหยิบฉวยมาใช้ได้ในทุกยามเมื่อต้องการโดยเฉพาะยามวิกฤติ-สงคราม

ความขาดแคลนเรือรบไทย(ขาดแคลนรถถังไทย/ยานเกราะไทย-ขาดแคลนเครื่องบินรบไทย/โดรนไทย)

A ขาดแคลนเรือรบ (จมอับปาง 1 ลำ + รอทำแผนจัดหาใหม่ได้มาในอีกหลายปีข้างหน้า - ขาดอัตราบรรจุประจำการ)

B ขาดแคลนเสื้อชูชีพในเรือรบ (ลูกเรือสูญหาย 23 คน – ต้องจัดหาเครื่องมือ/สิ่งอุปกรณ์ประจำเรืออีกเป็นจำนวนมากให้ครบถ้วนสมบูรณ์)

C ขาดแคลนงบประมาณจัดหาเรือรบ (งบประมาณสร้างเรือรบ + งบประมาณจัดหาเครื่องมือ/สิ่งอุปกรณ์ + งบประมาณปรนนิบัติซ่อมบำรุง - ใช้งบประมาณอีกเป็นจำนวนมาก)

D ขาดแคลนปัญญาไทยทางด้านเรือรบ (พึ่งพาปัญญาจากชาวต่างชาติ + พึ่งพาการผลิตจากต่างชาติ - ระบบสรรพกำลังล้มเหลว)

E ขาดแคลนภูมิคุ้มกันด้านเรือรบ (เรือรบล้าสมัย + ใช้งานมายาวนาน/โลหะสึกกร่อนเปราะบาง + เครื่องยนต์ใช้งานมานาน/ขาดแคลนอะไหล่ – ห่วงโซ่เศรษฐกิจสร้างเรือรบขาดตอนไม่ครบวงจรและกำลังจะขาดหาย ยิ่งหากประเทศไทยยังซื้อ/นำเข้าเรือรบมาจากต่างประเทศ-ห่วงโซ่เศรษฐกิจยิ่งขาดหาย)

F ขาดแคลนยุทธวิธีการรบทางเรือ (การวางแผนการรบในสภาพอากาศ/เส้นทางหลัก-Alternate + การคิดคำนวณนำหนักเรือรบ/จุดศูนย์ถ่วง-CG/แรง G - นักรบแม้ฉลาดเก่งกล้าปานใดแต่หากขาดอาวุธแม่นยำ/ฉลาด/ขาดระบบอาวุธแม่นยำ/ฉลาดเป็นของไทยเราเองก็เสมือนตาบอดเป็นง่อย-ไร้ค่าทางสงคราม)

เขี้ยวเล็บของประเทศ(กองทัพ/เหล่าทัพ)

ก อาวุธยุทโธปกรณ์ในกองทัพ/เหล่าทัพ จำเป็นจะ(เร่ง)ปลดประจำการจำนวนมากมายในเวลาข้างหน้าเนื่องจากตกอยู่ในสภาพล้าสมัย/หมดอายุการใช้งาน (เกิน 30-40 ปี) “เป็นอันตราย” มากกว่าที่จะ “เป็นประโยชน์” (เหตุผลที่ปัจจุบันยังปลดประจำการไม่ได้ก็เนื่องจากจะทำให้ขาดอัตราบรรจุซึ่งส่งผลกระทบต่อการบรรจุกำลังพล/ต่องบประมาณที่พึงได้รับ/ต่อการเติบโตตามชั้นยศในสายงานอาชีพ)

ข อาวุธยุทโธปกรณ์บนเรือ-ยานยนต์-อากาศยาน/อู่ซ่อมบำรุงซึ่งมีใช้งาน ได้ถูกแยกส่วนถูกแยกระบบอย่างสิ้นเชิง นวัตกรรมมีหลากหลายมาจากหลายแหล่งผลิต สนธิผนึกกำลังทหารแบบบูรณาการเข้าด้วยกันไม่ได้ อาวุธกองพะเนินกลายเป็นชิ้นส่วนเก่าเก็บเหลือใช้ทิ้งขว้างเป็นจำนวนมาก ในขณะที่บรรดาสิ่งอุปกรณ์จำเป็นกลับขาดแคลน หมดสิ้นสภาพความสมบูรณ์ ไม่พร้อมใช้งานแม้ว่าอายุการใช้งานจะมีเหลืออยู่(บ้าง)ก็ตาม กองทัพของประเทศไทยในสภาพการณ์ที่ประเทศไทยผลิตสร้างอาวุธยุทโธปกรณ์ไม่ได้นั้นกำลังประสบปัญหาเช่นนี้

อาวุธ “ถูกจัดซื้อตามความต้องการของผู้มีอำนาจอนุมัติซื้อ”

อาวุธ “ใช้งานไม่ได้ตามที่นักรบประสงค์ใคร่อยากจะได้”

ค อาวุธยุทโธปกรณ์(กองทัพ/เหล่าทัพ)บนความขาดแคลนจึงขาดวงรอบการพัฒนายกระดับ Update – Upgrade ไปอย่างน่าเสียดายเนื่องจากขาดแคลนขีดความสามารถทางอุตสาหกรรม(ต่อเรือ)ในประเทศและ/หรือมิยอมให้ภาคประชาชน/เอกชน-ผู้ประกอบการในประเทศเข้าไปมีส่วนร่วมได้ (ขัดประโยชน์ของกลุ่มคนฝังตัวอยู่ในกระบวนการซื้อไปขายมา)

... การใช้งานอาวุธยุทโธปกรณ์ซึ่งห่างเหินจากการปรนนิบัติซ่อมบำรุงที่ดี-ปราศจากการปรับปรุงขีดความสามารถจึงตกอยู่ในความเสี่ยง

... ประโยชน์-กำลังจะมีน้อยกว่า-โทษ

ห่วงโซ่เศรษฐกิจไทยใหม่

1 ห่วงโซ่คุณค่าของอุตสาหกรรมป้องกันประเทศ

อาวุธยุทโธปกรณ์ผลิตโดยชนชาติไทยจะมีเทคโนโลยีล้ำหน้ากว่าใครเสมอ การปรับปรุงขีดความสามารถโดยคนไทยกระทำได้ตลอดเวลาเมื่อครบวงรอบใช้งาน

ชิ้นส่วนอุปกรณ์มีมากเพียงพอสามารถหยิบฉวยใช้ได้ทันที ไม่ต้องรอคอยนำเข้า นำมาใช้ก่อนจ่ายเงินทีหลังก็ยังได้ การผลิตในสายการผลิตกระทำได้อย่างต่อเนื่อง

ชาวไทยมีงานทำในตำแหน่งงานที่ดีในอุตสาหกรรมป้องกันประเทศ

ค่าเงินบาทมูลค่าสูงเกิดบนองค์ความรู้ภูมิปัญญาไทย เทคโนโลยีไทย นวัตกรรมไทยอาวุธยุทโธปกรณ์ไทยซึ่งล้ำหน้าทันสมัย

เงินบาทไหลเวียนอยู่ในประเทศ-เก็บภาษีรายได้มาจากทุกห่วงโซ่-งบประมาณของรัฐเพิ่มตัวเลขสูงขึ้นตามGDPที่ตัวเลขเพิ่มเป็นทวีคูณ

งบประมาณรายจ่ายประจำปีทวีคูณตามมา กองทัพได้รับงบประมาณเพิ่มเพียงพอต่อการใช้จ่ายจัดซื้อจัดหาอาวุธยุทโธปกรณ์ใหม่ทันสมัยจากปัญญาไทยเข้ามาบบรจุใช้งานตามอายุการใช้งาน Update-Upgrade สามารถกระทำได้ตลอดตามวงรอบ สภาพการใช้งานสมบูรณ์100%/ปลอดภัย กำลังพล/ทหารสามารถใช้งานได้อย่างมีความเชื่อมั่น/มั่นใจ)

2 ห่วงโซ่ผู้มีส่วนร่วม

ภาคประชาชน/เอกชน-ผู้ประกอบการ : SME ….

สร้างระบบสรรพกำลังขึ้นในประเทศได้สมบูรณ์ ก่อประโยชน์ทั้งทางเศรษฐกิจและความมั่นคงแบบ Dual Use ไปพร้อมกัน

สร้างตำแหน่งงานขั้นดีกับสร้างรายได้ที่ดีบนตำแหน่งงานขั้นดี

3 ห่วงโซ่ผู้มีส่วนได้ส่วนเสีย

ประชาชน หน่วยงานราชการ ได้รับประกันความมั่นคงปลอดภัย

ประเทศชาติมีภูมิคุ้มกันที่ดีบนความมีอธิปไตยเป็นของไทยเราเอง

เหตุที่มา

เพราะว่าบรรดาเรือรบไทย(รถถัง ยานเกราะ เครื่องบิน โดรน ดาวเทียม จรวด ปืน ขีปนาวุธ อาวุธแม่นยำ/ฉลาด ... )มิได้ถูกสร้างขึ้นในประเทศไทยให้เป็นองค์ประกอบสำคัญของโครงสร้างกองเรือ/กองทัพ เราจึงมีแต่องค์ประกอบกำลังพลเป็นหลักโดยที่เราขาดแคลนอาวุธยุทโธปกรณ์อย่างหนัก บรรดาอาวุธยุทโธปกรณ์ได้ถูกจัดซื้อจัดหามาแบบสำเร็จรูปในราคาแพงมาจากต่างประเทศแบบเบ็ดเสร็จมิอาจหลีกเลี่ยงได้ ก่อเกิดเป็นปรากฏการณ์ : บรรดาเรือ/ยานยนต์-เครื่องบิน-โดรนต่างแบบต่างรุ่น จะหาแบบเดียวรุ่นเดียวกันเกือบไม่ได้ บางแบบบางรุ่นมีลำเดียว/คันเดียวเสียด้วยซ้ำแต่กองทัพจะต้องดูแลปรนนิบัติต่อไปจนหมดอายุการใช้งานซึ่งนานกหลายสิบปี ปัญหาขาดแคลนเครื่องมืออุปกรณ์-ขาดแคลนระบบจึงกลายเป็นปัญหาใหญ่ทั้งทางด้านการใช้งาน FMC ด้านการปรนนิบัติบำรุง(ขาดแคลนชิ้นส่วนอะไหล่/สิ่งอุปกรณ์ประจำกาย/ประจำเรือ...) รวมถึงต่อการฝึก ผลเสียมากที่สุดคือเป็นอุปสรรคขัดขวางต่อการพัฒนาต่อยอดซึ่งเสมือนว่าถูกปิดประตูตายไปเลยเสียทีเดียว

ความคิด-วิธีคิด

การเปลี่ยนความคิด-เปลี่ยนวิธีคิด รวมไปถึงเปลี่ยนวิธีปฏิบัติเกี่ยวกับขีดความสามารถด้านอุตสาหกรรรมป้องกันประเทศถือว่าเป็นเรื่องราวสำคัญมากในความอยู่รอดของชาติบ้านเมืองบนหลักการของการต้องมีภูมิคุ้มกันเป็นของไทยเราเอง

เรือรบไทยลำต่อไป ไทยต้องสร้าง

ออกแบบใหม่ มิให้จมได้ด้วยเหตุเพียงลมแรง(และหรือระบบขัดข้องยามมีสภาพอากาศ)

เรือรบยุคอนาคตน่าจะต้องปรับเปลี่ยนรูปแบบโครงสร้าง ระบบอิเล็กทรอนิกส์ อาวุธยุทโธปกรณ์ พลังงานขับเคลื่อน ระบบสร้างความอยู่รอด อีกหลายต่อหลายอย่าง ทั้งนี้ เนื่องจากขีดความสามารถของภัยคุกคามกับ “สภาพอากาศที่รุนแรงจากสภาวะโลกร้อน” ได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง สภาพอากาศรุนแรงมากยิ่งขึ้น-ขีดความสามารถในตวามอยู่รอดต้องดีมากยิ่งขึ้น

เราต้องศึกษานำข้อมูลเรือรบจีนยุคสมัยใหม่ ว่า จีน-สหรัฐ-เยอรมัน ...ออกแบบเรือใหม่กันอย่างเพื่อใช้งานในอนาคต 10-15 ปีข้างหน้า วงรอบการใช้งานเรืออาจต้องลดลงจาก30ปีมาเหลือ 15 ปี ไม่เกินนั้น ยิ่งวงรอบการสร้างเรือรบเร็วเท่าใด-วิวัฒนาการของเรือรบยุคใหม่ก็ยิ่งเกิดมีในตัวมันมากเท่านั้น

ตรรกะทางความคิด

อาวุธต่อสู้

หมัด ศอก แข้ง เข่า ตีน ได้มาจากกล้ามเนื้อ เส้นประสาท สมอง และพลังงานสะสมของร่างกายของเราเองทั้งสิ้น ซื้อหาจากใครมิได้ ยืมใครก็มิได้ วิทยาศาสตร์ทางธรรมชาติสอนไว้เช่นนั้น

อาวุธยุทโธปกรณ์

อาวุธภาคพื้น อาวุธทางเรือ อาวุธทางอากาศ อาวุธทางอวกาศ เช่นกันต้องได้มาจากอุตสาหกรรมป้องกันประเทศผลิตสร้างในประเทศเท่านั้น ระบบป้องกันประเทศ(กำลังทหาร 5 มิติ: บก น้ำ อากาศ อวกาศ ไซเบอร์)ต้องมาจากปัญญาไทยจากพลเมืองไทย(เก่ง :2ฉลาด4ดี)เท่านั้นเช่นกัน มิอาจหยิบยืมจากชนชาติใดมาได้

ความหลงผิดก่อความผิดพลาดในทางยุทธศาสตร์-ทางนโยบายด้านการสร้างภูมิคุ้มกันของประเทศไทยเรามายาวนาน นานวันเข้ามันจึงกลายมาเป็นปัญหามากกว่าที่จะใช้ประโยชน์ให้เป็นเกราะคุ้มกัน!!!

เรือรบหลวงสุโขทัยอับปางลง มิใช่มองกันแค่เพียง เรือแตกจากสภาพอากาศ/พายุรุนแรง มิใช่มองกันที่เครื่องยนต์ดับ(สตาร์ทไม่ติด) มิใช่มองกันที่แพยางไม่เพียงพอ....

แต่เราต้องมองไปถึงรากเหง้าที่มาของปัญหา คือ การขาดแคลนอุตสาหกรรมป้องกันประเทศเป็นสาเหตุหลัก ตามที่ได้สาธยายหลักการและเหตุผลมาข้างต้น

มิใช่เพียงแค่เรือรบหลวงสุโขทัยอับปาง ยังมีอีกหลายสิ่งหลายอย่างในทำนองเดียวกันกำลังจะเกิดขึ้นตามมาเนื่องจากความขาดแคลนที่เกิดมีมายาวนานในประเทศไทยบนการพึ่งพาอาวุธของชาวต่างชาติตามที่ได้กล่าวไว้ข้างต้น!!!

ตำนานพระเจ้าตากฯ

กองเรือรบชั้นดีจากปัญญาของชนชาติเรากองเรือแรกก็คือกองเรือรบของสมเด็จพระเจ้าตากสินมหาราช

กองเรือชั้นดีนี้ถูกสร้างขึ้นที่เมืองจันท์

กองเรือชั้นดีนี้สร้างโดยฝีมือของชนชาติเรา

กองเรือนี้ถูกนำไปใช้ “กู้บ้าน-กู้เมือง” - “สร้างบ้าน-สร้างเมือง” กำเนิดเป็นกรุงธนบุรี

240 ปีนับจากนั้น กองเรือชั้นดีมิได้เกิดมีในบ้านเมือง (ทหารเรือทุกคนรู้ดี)

เครื่องบินฝูงแรกของประเทศไทย

เครื่องบินไทยถูกสร้างโดยชาวสยามเมื่อ 2472-2480 โดย พลอากาศโท พระยามุนี มหาสันทนะเป็นหัวหอก ในสมัย ร6

เครื่องบินไทยบินไปไกลถึงอินเดีย-เวียดนาม

กำลังทางอากาศของเราสมัยนั้นมีศักยภาพติดอันดับ1ใน10 ของกำลังทางอากาศทั้งโลก

... ปัจจุบันมิมีอะไรเหลือหรอ

... ไม่มีอะไรหลงเหลือเป็นตำนานทางปัญญาติดอยู่กับประเทศไทย

ตัวแบบที่น่าศึกษา

ฮอลแลนด์(เนเธอร์แลนด์) ประสบภัยพิบัติน้ำทะเลท่วม ผู้คนเสียชีวิตเป็นจำนวนมาก

ชาวฮอลแลนด์(นักการเมือง/นักปกครอง-ข้าราชการ สถาบันการศึกษาของฮอลแลนด์เปลี่ยนวิธีคิด-เปลี่ยนวิธีปฏิบัติ “ทันที” ไม่ทันข้ามคืนเพื่องเร่งสร้างความอยู่รอดปลอดภัยให้กับตนเอง
กฎระเบียบ/กฎหมาย วางไว้ข้างหลัง

องค์ความรู้ เทคโนโลยี นวัตกรรม ถูกนำมาวางไว้ข้างหน้าให้เป็นโจทย์สำคัญที่ทุกคนในชาติต้องร่วมกันหาคำตอบในคืนนี้โดยทันที

ไทย ยังมิได้เร่งคิดกันในเรื่องนี้

ไทย เรากระทำกันเพียงแค่โศกเศร้าอาดูรบนความสูญเสียที่เกิดขึ้น หาได้มีใครคนใดพลิกผันนำความสูญเสียจากความผิดพลาดในการนำพาบ้านเมืองดังกล่าวนี้มากำหนดเป็นวาระแห่งชาติโดยทันที นี่คือประเทศไทยของเรา!!!

หมายเหตุ : ภาพประกอบจาก www.thaipost.net