วาทะกรรม “ชาวเขาทำลายป่า” ถูกผลิตซ้ำและตอกย้ำในสังคมไทยอย่างต่อเนื่อง กลายเป็นภาพลักษณ์ติดตัวแก่กลุ่มชาติพันธุ์และนำไปสู่อคติและถูกเลือกปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรม

หลังเหตุการณ์อุบัติภัยเขื่อนแตก ชาวบ้านในลาวเกือบ 5,000 คนยังคงเป็นผู้ไร้บ้าน ต้องอาศัยอยู่ในที่พักชั่วคราว อาศัยอาหารที่ได้รับแจกมาเพียงน้อยนิด และเงินช่วยเหลือรายวันประทังชีวิต บ้างต้องสูญเสียสมาชิกในครอบครัว บ้านเรือน และที่ดินทำกิน ทั้งยังต้องพบกับเหตุการณ์สะเทือนใจอีก นั่นคือ ไม่ได้รับความช่วยเหลือหรือเยียวยาสิทธิขั้นพื้นฐาน