ได้เห็นกิจกรรม Thailand : Pray for South Korea ที่เครือเนชั่นจัดขึ้นเมื่อปลายสัปดาห์ที่แล้ว ที่ดาวน์ทาวน์สตูดิโอ สยามดิสคัฟเวอรี เพื่อส่งแรงใจให้ชาวเกาหลี โดยเฉพาะครอบครัวญาติพี่น้องของนักเรียนหลายร้อยชีวิตที่ประสบภัยเรือเฟอร์รีอับปาง ซึ่งขณะนี้ยอดผู้เสียชีวิตพุ่งขึ้นกว่าร้อย และยอดผู้สูญหายยังอยู่ที่กว่า 200 รายแล้ว รู้สึกเศร้าสลดอย่างบอกไม่ถูก และยิ่งทำให้คิดว่าเหตุใดปีนี้จึงมีแต่เรื่องร้ายๆ

คำพิพากษาของศาลในคดีอุ้มฆ่า นายโมฮัมเหม็ด อัลรูไวลี่ นักธุรกิจเจ้าของบริษัทจัดหาแรงงานชาวซาอุดิอาระเบีย ที่ให้ยกฟ้อง พล.ต.ท.สมคิด บุญถนอม อดีตผู้บัญชาการตำรวจภูธรภาค 5 พร้อมพวกรวม 5 คน ที่ตกเป็นจำเลยนั้น เหตุผลโดยรวมที่ศาลใช้ในการพิพากษา คือ "พยานหลักฐานยังไม่อาจรับฟังได้อย่างมั่นคงเพียงพอ" โดยเฉพาะกับข้อกล่าวหาที่มีโทษสูงสุดถึงประหารชีวิตเช่นนี้

ผมลองคิดแทนขบวนการแบ่งแยกดินแดนในภาคใต้ว่า ถ้าเป็นพวกเขาจะคิดกันอย่างไรในวันที่เห็นเมืองไทยทะเลาะกันไม่เลิก ชุมนุมประท้วงกันมา 3-4 เดือนแล้ว รัฐบาลแก้ปัญหาอะไรไม่ได้ ทุกอย่างหยุดชะงักไปหมด รวมทั้งการแก้ปัญหาในจังหวัดชายแดนภาคใต้ด้วย ทั้งๆ ที่ยังมีคนตายแทบทุกวัน

ในที่สุดรัฐบาลรักษาการของคุณยิ่งลักษณ์ ก็ตัดสินใจใช้บริการ พ.ร.ก.ฉุกเฉินฯ หรือ พระราชกำหนดการบริหารราชการในสถานการณ์ฉุกเฉิน พ.ศ.2548 ในการคลี่คลายสถานการณ์การชุมนุมใหญ่ปิดกรุงเทพฯ หรือ "ชัตดาวน์ แบงค็อก" ของกลุ่ม กปปส.ที่รัฐบาลมองว่าเป็นการชุมนุมที่เกินขอบเขตและละเมิดสิทธิผู้อื่น

รัฐบาลยิ่งลักษณ์อยู่มาได้ 2 ปีเศษก็ถูกปลุกม็อบไล่ งานนี้โทษใครไม่ได้นอกจากตัวเองที่ไปผลักดันร่างพระราชบัญญัตินิรโทษกรรมฯ “ฉบับสุดซอย-ทะลุซอย” ล้างผิดเหมาเข่งย้อนหลังไปร่วม 10 ปี ไม่กำหนดรูปแบบคดีความผิดยิ่งกว่าเซ็น "เช็คเปล่า" แม้ภายหลังรัฐบาลจะรู้ตัวและ "ประกาศถอย" แต่ก็สายไปเสียแล้ว