"...ความต้องการที่จะให้มีการทำเหมืองแร่อย่างไม่รู้จบ ไม่รู้จักพอ ไม่คิดถึงผลระยะยาว จึงสะท้อนวิสัยทัศน์และจิตสำนึกของผู้บริหารประเทศและข้าราชการที่เกี่ยวข้องทั้งองคาพยพว่าไม่ได้คำนึงถึงผลประโยชน์ชาติที่แท้จริง ไม่ได้คำนึงถึงทุกข์ร้อนของประชาชน และไม่ได้สำเหนียกต่อบาปกรรมในความเจ็บป่วยล้มตายของประชาชนรอบเหมืองทอง และเหมืองแร่อื่นๆ ที่เห็นชัดเจนมาเนิ่นนาน"

ท่ามกลางกระแสคัดค้านต่อต้านการเปิดให้สัมปทานสำรวจและทำเหมืองแร่ทองคำรอบใหม่-ร่างนโยบายการสำรวจและทำเหมืองแร่ทองคำ-ในช่วงสองสามเดือนที่ผ่านมา มีคำถามเชื่อมโยงมาถึงร่างกฎหมายแร่ฉบับใหม่ที่คณะกรรมการกฤษฎีกากำลังปรับแก้ด้วย โดยเฉพาะสามประเด็นสำคัญที่เกิดข้อถกเถียง โต้แย้งและคัดค้านขึ้นในสังคม

“ธรรมดาเวลาฟ้าครึ้ม เมฆหม่น พายุฝน อยู่บนฟากฟ้า คงไม่นานตะวัน สาดแสงแรงกล้าส่งให้ฟ้า งดงาม หากตะวัน ยังเคียงคู่ฟ้า จะมัวมา สิ้นหวังทำไม เมื่อยังมีพรุ่งนี้ ให้เดินเริ่มใหม่ มั่นคงไว้ ดังเช่นตะวัน”

"...ถ้าจะปฏิรูปสังคมให้สำเร็จ ต้องอาศัยพลังชุมชนท้องถิ่นเป็นปัจจัยสำคัญที่สุด การจะสร้างอะไรให้มั่นคง ฐานต้องกว้าง ไม่ว่าจะเป็น ตึก เจดีย์ หรือปิรามิด สังคมก็เช่นเดียวกัน จะมั่นคงได้ ต้องมีฐานกว้าง และแข็งแรง ในที่นี้ คือ ชุมชนท้องถิ่น ซึ่งครอบคลุมทุกตารางนิ้วของประเทศ ทรัพยากรและวัฒนธรรมอยู่ที่นั่น..."

รัฐไทยควรมีนโยบายที่ชัดเจนในการช่วยเหลือชาวโรฮิงญา เช่นการอนุญาตให้ชาวโรฮิงญาที่ถูกดำเนินคดีลักลอบเข้าเมืองได้ประกันตัวออกไปอยู่ภายใต้การดูแลของญาติพี่น้องของตนหรืออนุญาตให้เดินทางต่อไปอยู่กับญาติพี่น้องในต่างประเทศ