ทรงรับสั่งว่า เป็นโอกาสเดียวที่พระองค์ท่านจะทรงได้ใกล้ชิดพสกนิกรมากที่สุด จนกระทั่งมือต่อมือจับกระดาษที่เดียวกัน แม้แต่เวลาพระราชทานน้ำสังข์ ก็ยังไม่ได้ใกล้ชิด เทียบเท่าขนาดนี้ เพราะแค่ทรงหลั่งน้ำสังข์ลงบนศีรษะเท่านั้น แต่นี่เป็นการสัมผัสเบื้องบน บัณฑิตจับเบื้องล่าง เป็นการส่งต่อพระบรมราชปณิธานไปยังบัณฑิต

“สกุลไทย ผมเรียกว่าเป็น นิตยสารสามัญประจำบ้าน มีคุณูปการต่อสังคมไทยใน 2-3 เรื่อง คือสร้างวรรณกรรม สร้างนักเขียน โดยเฉพาะวรรณกรรมในส่วนของ popular fiction นิยายที่คนอ่านเยอะ กลายเป็นละครวิทยุแก้วฟ้า เกศทิพย์ กลายเป็นละครโทรทัศน์ ฉะนั้นเรียกได้ว่า เป็นต้นทางวรรณกรรมไปสู่ภาคบันเทิงอื่น”

สำหรับพระเจ้าอยู่หัวองค์ปัจจุบัน ผมไม่อยากพูด ท่านทั้งหลายคงทราบดีอยู่แล้วว่า ทรงบำเพ็ญพระราชกรณียกิจยิ่งกว่าใครทั้งหมดในแผ่นดินไทย เกือบไม่น่าเชื่อว่ามนุษย์คนไหนจะทำงานได้มากขนาดนี้ พูดเป็นสุภาษิตโบราณก็เหมือนว่า อาบพระเสโทต่างพระอุทกธารา คือ อาบเหงื่อต่างน้ำไม่มีอีกแล้ว

พระมหากรุณาธิคุณที่มีต่อนักหนังสือพิมพ์เป็นล้นพ้น ต่อเนื่องมาจนถึงทุกวันนี้ เป็นเครื่องผูกมัดให้คนหนังสือพิมพ์ตั้งมั่นอยู่ด้วยความจงรักภักดี ซึ่งความจงรักภักดีนั้น นอกจากจะมีอยู่อย่างมั่นคงในฐานะคนไทยแล้ว ก็ยังมีลักษณะพิเศษเพิ่มเติม ในฐานะที่เป็นคนอยู่ในอาชีพที่อยู่ในข่ายพระมหากรุณาอีกด้วย