เพจ 'ฮากะเหรี่ยง' กับความใจร้าย ในโลกโซเชียล

"...เขาเล่าว่าเริ่มต้นจากมีผู้หญิงฝรั่งคนหนึ่งในนาม LiSa เข้ามาทักทายและขอซื้อหน้าเพจแต่พวกเขาปฎิเสธไม่ขาย Lisa เจรจาต่อรองขอให้ช่วยโพสต์กิจกรรมเดือนละ 1 โพสต์ให้แล้วจะจ่ายค่าตอบแทน 200 ดอลลาร์ต่อ 1 โพสต์ เมื่อเห็นว่าไม่น่าจะมีอะไรเสียหายทางทีมแอดมินตอบตกลงซึ่งทาง Lisa ได้ขออีเมลเพื่อที่จะส่งลิ้งค์ให้แต่อ้างว่าไม่สามารถส่งได้จึงขอส่งผ่านเฟซบุ๊กของเพจฮากะเหรี่ยงพร้อมไฟล์ 1 ไฟล์ที่ให้ทีมแอดมินกดเข้าไปหลังจากนั้นไม่ถึง 5 นาที เพจฮากะเหรี่ยงหายวั๊บไปกับตา..."

เห็นหน้าเขาทีไรก็ฮาทุกทีเพราะเห็นแต่ความเริงร่า

เมื่อวาน(15 กย.61)หนุ่มพฤ โอโดเชาเล่าเรื่องที่เพจ “ฮา กะเหรี่ยง”ถูกขโมยไปเรียกเสียงหัวเราะให้ใครหลายคนจากสไตล์การเล่าของเขา

แม้จะเป็นเรื่อง “ซีเรียส”แต่พอหลุดจากปากหนุ่มพฤเป็นอันต้องมีเสียงหัวเราะตามมา

“จริงๆแล้วผมก็สองจิตสองใจ ตามไปเอาเรื่อง-เอาเพจคืนจากเขาหรือจะปล่อยไปดี แต่ถ้าเรายอมมันทำให้เราแพ้หรือเปล่าในเมื่อคุณมาขโมยของเราไป” พฤพูดอย่าง “ได้ใจ”ใครหลายคน

เพจ “ฮากะเหรี่ยง”มีผู้ติดตามราว 2 แสนคน กลุ่มใหญ่เป็นชาวกะเหรี่ยงตามป่าเขาและบนดอย

“ฮา”แปลว่าข้าหรือกู

เพจนี้เริ่มก่อตั้งเมื่อ 3 ปีก่อนจากพระกะเหรี่ยงรุ่นใหม่รูปหนึ่ง ก่อนส่งต่อให้แอดมินอีก 3 คนช่วยกัน มีทั้งเรื่องเบาๆและหนักๆ

พฤรับหน้าที่ไลฟ์สดผ่านเฟซบุ๊ก ในประเด็นหนักๆ เช่น ปัญหาที่ดิน ปัญหาความเหลื่อมล้ำต่างๆ

ผมเคยดูไลฟ์ของเขาหลายครั้ง สังเกตการทำหน้าที่สื่อของเขาทุกครั้งเมื่อมีโอกาสชอบลีลาและความตั้งใจมุ่งมั่นของเขา

เคยได้ยินเขาบ่นพึมพำเมื่อสัญญาณเน็ตไม่ดี ที่เสียดายโอกาสเมื่อพี่น้องบนดอยขอบเขาไม่ได้รับรู้

นี่คือความตั้งใจที่น่าสรรเสริญของคนที่ทำหน้านักสื่อสาร

พฤบอกว่ากินไม่ได้นอนไม่กลับมาเป็นสัปดาห์ พยายามเอาเพจ “ฮากะเหรี่ยง”ที่ถูกขโมยคืนมา

ทั้งแจ้งความและปรึกษาคนต่อใครแต่ก็ไม่มีใครช่วยเขาได้

เขาเล่าว่าเริ่มต้นจากมีผู้หญิงฝรั่งคนหนึ่งในนาม LiSa เข้ามาทักทายและขอซื้อหน้าเพจแต่พวกเขาปฎิเสธไม่ขาย

Lisa เจรจาต่อรองขอให้ช่วยโพสต์กิจกรรมเดือนละ 1 โพสต์ให้แล้วจะจ่ายค่าตอบแทน 200 ดอลลาร์ต่อ 1 โพสต์

เมื่อเห็นว่าไม่น่าจะมีอะไรเสียหายทางทีมแอดมินตอบตกลงซึ่งทาง Lisa ได้ขออีเมลเพื่อที่จะส่งลิ้งค์ให้

แต่อ้างว่าไม่สามารถส่งได้จึงขอส่งผ่านเฟซบุ๊กของเพจฮากะเหรี่ยงพร้อมไฟล์ 1 ไฟล์ที่ให้ทีมแอดมินกดเข้าไป

หลังจากนั้นไม่ถึง 5 นาที เพจฮากะเหรี่ยงหายวั๊บไปกับตา

แอดมินทั้งหมดถูกเตะออกจากเพจ

ภายหลังทราบว่าข้อมูลและจำนวนผู้ติดตามทั้งหมด ปรากฏอยู่ในเพจแห่งหนึ่ง

แม้ว่าเพจนั้นพยายามลบภาพจำนวนมากทิ้ง แต่ในโพสต์ต่างๆเมื่อ 2-3 ปีก่อนยังปรากฏชื่อ “ฮากะเหรี่ยง”อยู่

“เพจนี้พี่น้องบนดอยได้ใช้งานกันส่วนใหญ่เป็นงานบุญงานวัฒนธรรม ใครมีงานมีการที่ไหนก็แจ้งกัน ร่วมกันบริจาค 50 บาท 100 บาททำงานบุญ”

พฤเล่าถึงความกลุ้มใจที่เครื่องมือเชื่อมร้อยสำคัญของพวกเขาถูกขโมยการสื่อสารในโลกโซเชียลมีคนใจร้ายกว่าที่พวกเขาคิด

หลายคนช่วยกันเสนอแนะ

หลายคนร่วมกันสะท้อนปัญหางานสื่อสารในพื้นที่เปราะบาง

มีเครื่องมือไหนบ้างที่ทำให้งานสื่อสารของพวกเขามีพลัง

เป็นโจทย์ที่น่าคิดในยุคของความผันผวนด้านสื่อสารมวลชน

หมายเหตุ : เรื่องและภาพประกอบจากเฟซบุ๊ก Paskorn Jumlongrach