"เขาทำผิดอะไรจึงฆ่ากัน" บทกลอนไว้อาลัยนักเรียนเดชะฯเหยื่อความรุนแรง
การจากไปอย่างไม่มีวันกลับของ สุทธิพงษ์ ทองสุวรรณ นักเรียนชั้น ม.5/10 โรงเรียนเดชะปัตตนยานุกูล จ.ปัตตานี เพราะถูกคนร้ายลอบยิงระหว่างเดินทางกลับบ้านนั้น ยังความเศร้าเสียใจอย่างสุดซึ้งให้กับครอบครัว ญาติมิตร ครู และผองเพื่อนที่โรงเรียน
ครูของสุทธิพงษ์ ได้เขียนกลอนไว้อาลัยแด่ลูกศิษย์ เนื้อหาในบทกลอนเป็นการบรรยายความรู้สึกในใจ และเชื่อว่าสามารถแทนความในใจของทุกคนที่รู้จักกับนักเรียนผู้เคราะห์ร้ายรายนี้ รวมถึงเหยื่อความรุนแรงในจังหวัดชายแดนภาคใต้คนแล้วคนเล่าที่ต้องบาดเจ็บล้มตาย ณ ดินแดนปลายสุดด้ามขวานที่ร้อมรุ่มดั่งไฟลุกโชน...
เจ็บช้ำเกินจักกล่าว เหน็บหนาวเกินจักทน
น้ำตาที่ถั่งท้น มันไหลหลั่งมันพรั่งพรู
ใครเลยจะช่วยได้ ความตายสิยังอยู่
ใครเล่าเฝ้าชื่นชู เห็นการ "ฆ่า" เป็นมาลัย
วันก่อน..และวันนี้ คงไม่มีดวงตะวัน
ความมืดสิฉายฉัน ทาบทอแสงอยู่แวมวาว
และไม่มีสรรพเสียง สัมผัสเพียงความเหน็บหนาว
โศกซึ้งถึงปลายดาว ชวนไหวหวั่นและพรั่นพรึง
(เพียง) ดอกไม้เริ่มกลีบแย้ม หวังแตะแต้มความเป็นหนึ่ง
ถูกเหยียบย่ำถูกย้ำตรึง เด็ดดอกร่วงอยู่เรียงราย
อกเอย..อกพ่อแม่ กลอกตาแล..หาความหมาย
เลือดนองเต็มผืนทราย คือคำตอบแห่งน้ำตา
แผ่นดินก็ก่นโศก ครวญวิโยคทั่งผืนหล้า
ชีวิต..เหมือนผักปลา อยากถามว่า..แผ่นดินใคร
/////////////////////////////////////
เขาทำผิดอะไรใครรู้บ้าง
เขาจึงต้องมล้างลาโลกหาย
เกลียดเขานักชังเขาหรือถึงเอาตาย
เขามิเคยทำลายชีวิตใคร
เขาเป็นบานบุรีเพียงดอกหนึ่ง
ทำไมจึงฆ่าเขาตอบได้ใหม
ไม่มีแม้โอกาสขอลมหายใจ
ไม่มีแม้คำอาลัยให้บอกลา
เสียงร้องร่ำคร่ำควญจวนชีพสิ้น
พ่อแม่แทบด่าวดิ้นเหมือนดั่งว่า
โดนกรีดใจเถือเนื้อควักดวงตา
เหมือนจะสิ้นชีวาตามลูกไป
เห็นภาพระทดแสนหดหู่
คนเป็นครูสลดช้ำแสนหมองไหม้
มีแต่เสียงคำถามก้องในใจ
เขาทำผิดอะไรจึงฆ่ากัน
สุทธิพงษ์ ทองสุวรรณ สู่ชั้นฟ้า
ให้ดวงดาวนำพาสู่สวรรค์
หลับเถิดนะคนดีชั่วนิจนิรันดร์
ดวงวิญญาณเจ้านั้นจงไปดี
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
บรรยายภาพ : ภาพถ่ายหน้าศพของ สุทธิพงษ์ ทองสุวรรณ