รวมสุดยอด YouTube 'ฮอต-ฮิต' โดนใจ....แห่งปี

ปฏิเสธไม่ได้ว่าปัจจุบัน สื่อออนไลน์มีผลต่อกระแสความนิยมของวัยรุ่นไทยอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเว็บไซต์วิดิโออันดับหนึ่งคู่โลกอย่าง YouTube ในปี 2012 ที่กำลังจะผ่านพ้นไปนี้ หลายคน “เกิด” หลายคน “ดับ” เพราะคลิปวิดีโอไม่กี่ชิ้นที่อัพโหลดขึ้น YouTube 

“The Voice Thailand รักฉันทำไม (For What?) - Putdejudom” (http://youtu.be/FYajQ_60QXI)

PutDejudomVEVO หรือที่ชาวโลกออนไลน์รู้จักกันดีในนาม “พุด เดชอุดม” เจ้าพ่อร้องเพี้ยน ได้นำเพลง “รักฉันทำไม” ของ “หวาย” มาร้องจนยอดวิวพุ่งทะลุหลักล้านเพราะความ “เพี้ยน” ของเสียงร้องและของตัวพุดเอง

ฝ่ายนักร้องสาวก็ออกมาร้องโต้ตอบกลับแบบเพี้ยนๆ อย่างสนุกสนาน กลายกระแสให้คนเข้าไปทั้ง “หัวเราะ” และทั้ง “ด่า” ตั้งแต่ปลายปี 2554 ยาวมาจนถึงปี 2555 นี้

...เรียกได้ว่า พุดยังคงประสบความสำเร็จในการ “ปั่นยอดวิว” ได้ไม่แพ้ครั้งก่อนๆ

“ก่อน เรื่อง นี้ ถึง ครู อังคณา แน่ v.1” (http://youtu.be/cYxx8yuPGSQ) และ “ก่อน เรื่อง นี้ ถึง ครู อังคณา แน่ v.2” (http://youtu.be/-BO79S0OCrM)

เมื่อเด็ก ป.1 คนหนึ่งเกิดไม่พอใจเพื่อนร่วมชั้นที่บล็อกตัวเองออกจากกลุ่มใน Facebook เจ้าตัวจึงออกมาอัดคลิปตัดพ้อและขู่เพื่อว่าจะฟ้อง “ครูอังคณา” ถ้าเพื่อนไม่ยอมรับกลับเข้ากลุ่ม เกิดเป็นวลีเด็ด “เรื่องนี้ถึงครูอังคณาแน่!” แพร่สะพัดไปทั่วโซเชียลเน็ตเวิร์ก

จนรายการข่าวดังยามเช้า ต้องหยิบนำไปนำเสนอ ล่าสุดครูอังคณาออกมายืนยันว่าได้ไกล่เกลี่ยกรณีดังกล่าวเรียบร้อยแล้ว

“เสียใจ แต่ไม่แคร์ อย่างฮาเลย” (http://youtu.be/vsKWxpNsBok)

“น้องก้อง” อาศัยจังหวะที่พ่อแม่ไม่อยู่บ้าน ถ่ายคลิปลิปซิงก์เพลง “เสียใจแต่ไม่แคร์” ของ “หวาย” ปลดปล่อยความสาวของตัวเองเก็บไว้ในโทรศัพท์มือถือ แต่กลับโดนมือดีอัพโหลดขึ้น YouTube

ด้วยร่างจ้ำม่ำเปลือยท่อนบนของน้องก้อง บวกกับความกล้าแสดงออกและ “จริต” บนใบหน้าที่ได้โดนใจวัยรุ่น ทำให้น้องก้องกลายเป็นคนดังในเวลาชั่วข้ามคืน ปัจจุบันมีค่ายเพลงยักษ์ใหญ่มาทาบทามให้ช่วยโปรโมทกิจกรรมต่างๆ ผ่านคลิปวิดีโอใน YpuTube อยู่เป็นระยะๆ

“M-LEG - ILLSLICK Feat. THAIBLOOD HD [MV ขยับขาให้เป็นรูปตัวM]” (http://youtu.be/mL616kU7mCs)

เพลง “M-leg” ผลงานของศิลปินสุดอินดี้ “Illslick” ได้สร้างกระแสฮือฮาในสังคมออนไลน์อยู่พักใหญ่ๆ ในปีนี้ เนื่องด้วยเนื้อหาของเพลงที่ส่อไปในทางเพศกับประโยคติดปากที่ว่า “โปรดขยับขาให้เป็นรูปตัว M” พร้อมกับภาพผู้หญิงมากหน้าหลายตาสาธิตการถ่างขาให้เป็นรูปร่างของ “ตัว M” ในมิวสิกวิดีโอที่อาจจะดู “วาบหวิว” เกินขนบของมิวสิกวิดีโอแบบไทยๆ มากพอตัว ไม่วายนักเคลื่อนไหวด้านการกนุรักษ์วัฒนธรรมอันดีงามของไทยอย่างคุณ “ระเบียบรัตน์” ต้องออกมาประกาศ “แบน” ไปตามคาด

งานนี้ถือว่า Illsick ได้ใจกลุ่มคนฟังที่เบื่อหน่ายกับเรื่องราวรัก “น้ำเน่า” ในเพลงไทยไปเต็มๆ แต่ในขณะเดียวกัน ก็โดนกระแสต่อต้านจากกลุ่มที่มองว่าไม่เหมาะสมไปเต็มๆ เช่นกัน 

“คุณทนความเย็นได้แค่ไหน เบบี้ 69” (http://youtu.be/icCmnixSyPQ)

ล่าสุดกับคลิปวิดีโอประชาสัมพันธ์ “งานฟุตบอลประเพณีจุฬาฯ-ธรรมศาสตร์” ครั้งที่ 69 แสดงโดย “เบบี้มายด์” ประธานเชียร์ฝั่งจุฬาฯ และทีมงาน เสน่ห์ของการแสดงสดในเนื้อเรื่องที่ผสมผสาน “ซีรีย์เกาหลี” เข้ากับหนังไทยสุดสยิวอย่าง “จันดารา” ทำให้ “คุณทนความเย็นได้แค่ไหน” กลายเป็นมุขตลกที่เข้าใจง่ายและ “เข้าถึง” วัยรุ่นไทย

คลิปนี้ถูกกด “ไลค์” กด “แชร์” ไปทั่วโซเชียลเน็ตเวิร์กอย่างรวดเร็ว ไม่เพียงแต่กลุ่มนิสิตนักศึกษามหาวิทยาลัยและเด็กมัธยมเท่านั้น คนวัยทำงานเองก็เปิดชมความตลกของคลิปวิดีโอชิ้นนี้เช่นกัน อาจเพื่อ “หลีกหนี” ความตึงเครียดหลายๆ อย่างของบ้านเมืองในขณะนี้ก็เป็นได้

“PSY - GANGNAM STYLE (강남스타일) M/V” (http://youtu.be/9bZkp7q19f0)

และที่ไม่พูดถึงไม่ได้นั่นคือเพลง “Gangnam Style” ของ “PSY” นักร้องเกาหลีวัย 34 ปี เขากลายเป็น “ซูเปอร์สตาร์” ระดับโลกด้วยเพลงเพียงเพลงเดียว Gangnam Style หรือที่แปลว่า “วิถีแบบคนรวย” กลายเป็นมิวสิกวิดีโอแห่งปีที่มียอดเข้าชมเกิน 1 พันล้านวิวจนกลายเป็นวิดีโอที่มีผู้เข้าชมสูงสุดเป็นประวัติการณ์บน YouTube เมื่อไม่นานมานี้ และยังคงเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ ด้วยทำนองเพลงแดนซ์ที่กำลังเป็นที่นิยม

ท่าเต้นที่ทั้ง “แปลก” และ “กวน” รวมทั้งรูปลักษณ์ที่ ”แตกต่าง” จากนักร้องเกาหลีทั่วไป ทำให้หนุ่ม PSY ครองใจผู้ฟัง ผู้ชมไปได้ไม่ยากเย็น วินาทีนี้อาจพูดได้ว่า ไม่มีนักท่องโลกไซเบอร์ชาวไทยและชาวโลกคนไหนที่ไม่รู้จักเขาเลยก็ว่าได้ เจ้าตัวเปิดยังเผยด้วยว่าหลังจาก Gangnam Style เป็นเพลงดัง เขาต้องร้องเพลงนี้ในการออกงานสูงสุดมากถึงวันละ 50 รอบเลยทีเดียว

กระแสบน YouTube นับเป็นหนึ่งในเครื่องพิสูจน์ถึงพลังของสื่อออนไลน์ที่มีต่อสังคมไทยได้เป็นอย่างดี ผู้คนมากมาย “สร้างตัวตน” บนโลกออนไลน์เพื่อเป็นทางลัดไปสู่ “เชื่อเสียง” และการยอมรับในสังคมแห่งโลกความเป็นจริงที่เหลือที่ยืนน้อยนิดลงไปทุกวัน บางรายสำเร็จด้วยความตั้งใจจริง แต่บางรายก็สำเร็จด้วยการช่วย “กระพือ” ของสื่อกระแสหลัก

จึงเป็นที่น่าคิดว่า ในปี 2013 ที่กำลังจะมาถึงและในปีต่อๆ ไป สื่อกระแสหลักอาจต้องพึ่งพากระแสจากสื่อออนไลน์เหล่านี้มากขึ้นเพื่อความอยู่รอดหรือไม่?